Pismem z dnia 28.06.2005r. Spółka z o.o. w E. wystąpiła do Naczelnika Warmińsko - Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka z o.o. w E. prowadzi działalność gospodarczą na terenie Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia Nr 61 z dnia 2 grudnia 1998r. Do dnia 30 kwietnia 2004 roku Spółka korzystała z pełnego zwolnienia od podatku dochodowego dochodów uzyskanych z działalności określonej w zezwoleniu. Od 1 maja 2005 roku Spółka, będąca w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia Nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE (D Urz. WE L 10 z 13.01.2001r.), jest przedsiębiorcą innym niż mały i średni. W związku z tym, zdaniem Spółki, maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej, zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 2 października 2003r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 ze zm.), wyniesie 75% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2000r.

W dalszej części wniosku Spółka informuje, że od 1998 roku ponosiła wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. z 2004r. Nr 224, poz. 2271 ze zm.).

W związku z powyższym Spółka zwróciła się z pytaniem: czy za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną można uznać nabycie gruntów i w którym momencie można uznać ten wydatek za poniesiony?

Zdaniem Spółki, nabycie gruntów można uznać za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną, ponieważ zakup gruntu jest nierozerwalnie związany z realizacją inwestycji na terenie strefy, a także grunt zaliczany jest do majątku Spółki. Według Spółki momentem uznania tego wydatku za poniesiony jest miesiąc, w którym sporządzony został akt notarialny.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. 123, poz. 600 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Równocześnie art. 17 ust. 4 w/w ustawy stanowi, że zwolnienie z podatku dochodowego przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przepisy ustawy z dnia 2 października 2003r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm.) w art. 5 określiły zasady zwolnień podatkowych obowiązujące od dnia uzyskania przez Rzeczypospolitą Polską członkowstwa w Unii Europejskiej tj. od 1 maja 2004r., dla przedsiębiorców, którzy posiadają zezwolenie uzyskane przed dniem 01.01.2001r.

Stosownie do art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. b wymienionej ustawy dochody uzyskane przez przedsiębiorcę innego niż przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 z tym, że maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej wynosi - 75 % kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2000r.

Przepisem wykonawczym dla Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 224, poz. 2271). Rozporządzenie to zostało zmienione rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 8 lutego 2005r. zmieniające rozporządzenie w sprawie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 32, poz. 276).

W § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia określono, że pomoc regionalna udzielona przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podarku dochodowym od osób prawnych, stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6-8.

W § 7 ust. 1 rozporządzenia w sprawie Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej zapisano, że w przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1- 4.

W świetle § 6 ust. 1 wymienionego rozporządzenia za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. Jednocześnie w ust. 3 zapisano, że w przypadku przedsiębiorców innych niż mali i średni koszty inwestycji mogą być podwyższone maksymalnie o 25 % kosztów, o których mowa w ust. 1, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, a zgodnie z ustępem 5 minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 16 g określa, jakie wydatki podlegają zaliczeniu do wartości początkowej środków trwałych. Zatem w dacie ponoszenia danego wydatku podatnik zobowiązany jest do ustalenia, czy ten wydatek inwestycyjny zostanie przez niego zaliczony do wartości początkowej składnika majątku trwałego. Grunt, który stanowi własność podatnika, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok oraz wykorzystywany przez niego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą powinien zostać zaliczony do środków trwałych podatnika, zgodnie art. 3 ust. 1 pkt 15 lit. a ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694, z poźn. zm.) i art. 16 c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Od gruntów nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych.

Powyższe oznacza, że w momencie faktycznego poniesienia wydatku może on zostać uznany za wydatek inwestycyjny oraz może być brany pod uwagę przy ustalaniu wysokości dochodu zwolnionego od podatku dochodowego pod warunkiem, że wydatek ten podlega (lub będzie podlegać) zaliczeniu do wartości początkowej środka trwałego.

W związku z powyższym, tutejszy organ podatkowy odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku Spółki stwierdza, iż wydatki poniesione przez Spółkę na zakup gruntów kwalifikują się do objęcia pomocą publiczną, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie zaliczenia go do składników majątku trwałego Spółki, a nie jak twierdzi podatnik, w miesiącu w którym został sporządzony akt notarialny.