POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 14.05.2005r. (data wpływu do tutejszego Urzędu Skarbowego w dniu 20.05.2005r. i uzupełnione w dniu 31.05.2005r. i 21.06.2005r.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe w zakresie zaliczenia do kosztów reprezentacji i reklamy limitowanej wydatków na zakup alkoholu przeznaczonego na poczęstunek i upominki dla kontrahentów.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, iż Spółka dokonuje zakupu alkoholu z przeznaczeniem do celów reprezentacyjnych. Wspomniany alkohol jest wykorzystywany w związku z prowadzoną działalnością i ma służyć poczęstunkowi podczas wizyty kontrahentów Spółki. Poczęstunek ten odbywa się z poszanowaniem przepisów ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2002r. poz.1231). Alkohol wykorzystywany jest również w postaci drobnego upominku wręczanego kontrahentom np.: przy okazji podpisania kontraktu lub zakończenia budowy.

Spółka stoi na stanowisku, że w opisanej wyżej sytuacji, wydatki związane z zakupem alkoholu, jako wydatki związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, można zaliczyć do kosztów reprezentacji i reklamy limitowanej tzn. do kosztów o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatek naliczony VAT związany z wymienionymi zakupami podlega, zdaniem Spółki odliczeniu od podatku należnego VAT na zasadach ogólnych. Spółka winna wystawić fakturę wewnętrzną VAT z tytułu przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy.

Naczelnik Drugiego MUS po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami informuje co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt. 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 z 2000 r. poz. 654 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba, że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publiczne w inny sposób.

Pojęcie „reklamy” i „reprezentacji” powinno być rozumiane w znaczeniu powszechnym, nie jest bowiem normowane w sposób szczególny przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Zgodnie z wykładnią językową („Słownik języka polskiego” PWN, W-wa 1981r.) „reklama” to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia, chwalenie czegoś, zalecanie czegoś.

„Reprezentacja” – oznacza okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną. Odnosić się też ona może do „dobrego reprezentowania firmy”, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów.

W praktyce podatkowej utrwalił się pogląd, iż reprezentacją są takie działania które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów, zakupy kwiatów i upominków wręczanych z okazji uroczystości itp. Reklama natomiast to działanie celowo kształtujące popyt na dane towary lub usługi poprzez upowszechnianie wiedzy o ich celach i przeznaczeniu mające na celu zachęcenie potencjalnych nabywców tych towarów lub usług do zakupu produktu lub usługi tego właśnie podmiotu gospodarczego.

Należy zatem uznać, że pojęcia zarówno „reklamy”, jak i „reprezentacji” dotyczą kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostają w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.Nie każdy więc zakup upominków dla kontrahentów podatnik ma prawo zaliczyć w koszty uzyskania przychodów.

Takie upominki muszą służyć generalnie upowszechnianiu wiedzy o działaniach i produktach firmy i zachęcać do ich nabywania. Według orzecznictwa NSA wydatki na alkohol jako nie spełniające w/w kryteriów nie są związane bezpośrednio z uzyskaniem przychodów, a ich jednoznacznie negatywna ocena społeczna przesądza o tym, że nie można ich zaliczyć w koszty działalności.

Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. Nr 35, poz. 230 ze zm.) zabrania się sprzedaży, podawania i spożywania alkoholu m.in. na terenie zakładu pracy. Także przepisy prawa pacy generalnie nie akceptują spożywania alkoholu.

W świetle powyższego biorąc pod uwagę fakt, iż upominek w postaci podania alkoholu nie powinien służyć kształtowaniu dobrego wizerunku Spółki i rozpowszechnianiu wiedzy o jej działalności polegającej na sprzedaży usług budowlanych, nie będzie spełniał kryterium pojęcia ani „reprezentacji” ani „reklamy”.

Tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż wydatki jakie poniosła Spółka na zakup alkoholu na poczęstunek oraz upominki dla kontrahentów nie mają związku przyczynowo-skutkowego z uzyskanymi przychodami, a ich jednoznacznie negatywna ocena przesądza, o tym, iż nie można ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W zakresie obowiązków podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług VAT – odpowiedź zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego MUS postanawia jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa). Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz 0,50 zł od każdego załącznika (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej - Dz. U. Nr 86, poz. 960 ze zm.)