Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz.60) po rozpatrzeniu wniosku Przedsiębiorstwa...z dnia 23.05.2005 r. (data wpływu : 27.05.2005 r.) uzupełnionego pismem z dnia 27.06.2005 r.(data wpływu : 04.07.2005r.) żądającego udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 z póź. zm. ) w zakresie opodatkowania ekwiwalentów pieniężnych za używanie własnej odzieży i obuwia.Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy podane we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Przedsiębiorstwo przedstawiło następujący stan faktyczny: Przedsiębiorstwo wypłaca pracownikom ekwiwalenty za używanie własnego obuwia i odzieży w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny. Wypłata tych ekwiwalentów dokonywana jest na podstawie art.2377 § 4 Kodeksu pracy. W związku z przedstawionym wyżej stanem faktycznym Przedsiębiorstwo postawiło następujące pytane :
- Czy ekwiwalent pieniężny za używanie własnego obuwia i odzieży wypłacany na podstawie art.2377 § 2 i § 4 Kodeksu pracy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Spółki zmiana z dniem 1 stycznia 2005 r. zapisu art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zniosła zwolnienie z opodatkowania ekwiwalentu pieniężnego za używanie obuwia i odzieży własnej a zapis w Kodeksie pracy pozwalający pracodawcy na wypłatę ekwiwalentu pieniężnego mówi jedynie, że należy uwzględnić aktualne ceny. Zapis ten nie spełnia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 11 i 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka stoi na stanowisku,że ekwiwalent ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko zaprezentowane we wniosku jest nieprawidłowe.

Wypłacane pracownikom ekwiwalenty pieniężne za używanie własnej odzieży stanowią przychody tych osób ze stosunku pracy, o których mowa  w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.  W rozumieniu tego przepisu, za przychody ze stosunku pracy (oraz stosunku służbowego, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy) uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Na zasadzie wyjątku, wolne od podatku dochodowego pozostają tylko dochody (przychody) wymienione w art. 21, 52 i 52a ustawy oraz dochody, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od opodatkowania są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy ,jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.
Natomiast przepisy art. 21 ust. 1 pkt 11 a) w/w ustawy nie mają zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym. Zwolnienie o którym mowa w tym art. dotyczy świadczeń przysługujących żołnierzom na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. nr 179, poz. 1750 ze zm.) oraz na podstawie art.68 ustawy z dnia 21 listopada 1967 o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416) Zgodnie z art. 2377 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:
1) jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
2) ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.
Pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 2377 § 2 K.p.). Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego, pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości określającej ich aktualne ceny (stanowi o tym art. 2377 § 4 K.p.).
Reasumując , jeżeli ekwiwalent za używanie własnego obuwia i odzieży został pracownikowi wypłacony na podstawie powyższych przepisów Kodeksu pracy, będzie wolny od podatku, pomimo iż nie jest wymieniony wprost w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.