D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie na podstawie art.14b § 5 pkt 1) Ordynacji podatkowej ( tekst jednolity Dz. U. z 2005r. nr 8 poz. 60) oraz art.15 ust.1 i art.16 ust.1 pkt 65 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000r. nr 54, poz.654 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 02.08.2005r. "O" S.A., na postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 22 lipca 2005r. nr 1473/166/WD/423/56/05/BC w którym stwierdzono, ze stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe

o r z e k a

• zmienić postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 22 lipca 2005r. nr 1473/166/WD/423/56/05/BC
• uznać stanowisko "O" SA, przedstawione we wniosku z dnia 02.06.2005r., o udzielenie informacji w trybie art.14a § 1 Ordynacji podatkowej, za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

"O" S.A. pismem z dnia 02.06.2005r. złożył wniosek do Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu o udzielenie informacji w trybie art.14a § 1 Ordynacji podatkowej o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Członkowie Zarządu Polskiego "O" S.A. są zatrudnieni w oparciu o umowę cywilnoprawną kontraktu menedżerskiego. Na mocy jednego z postanowień kontraktów, Spółka zobowiązała się zawrzeć umowę prywatnego ubezpieczenia medycznego na rzecz członków zarządu i ich najbliższej rodziny oraz opłacać składkę z tego tytułu w okresie obowiązywania umowy. W opinii Spółki wszystkie elementy kontraktu składają się na całość wynagrodzenia danego członka zarządu i jako takie stanowią koszt uzyskania przychodów.

Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w postanowieniu z dnia 22 lipca 2005r. nr 1473/166/WD/423/56/05/BC na podstawie art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej ustawą) stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe. W jego opinii brak jest związku między wydatkiem na zakup usługi medycznej, a uzyskanym przez Spółkę przychodem.

"O" S.A. pismem z dnia 02.08.2005r. złożył zażalenie, wnosząc o zmianę postanowienia i stwierdzenie, ze stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zarzutów odwołania zważył co następuje :

Kontrakt menedżerski należy do tzw. umów nienazwanych, nieuregulowanych w Kodeksie cywilnym. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, iż jest to umowa, w której jedna strona określona mianem menedżera zobowiązuje się do prowadzenia przedsiębiorstwa drugiej strony na jej rachunek i ryzyko we własnym bądź cudzym imieniu za wynagrodzeniem (wyrok NSA z dnia 25.03.2003r. S.A./Bd 657/03 lex 101328).
Za wynagrodzenie w kontrakcie menadżerskim należy uznać, nie tylko umówioną płacę, lecz także wszystkie inne określone w umowie elementy wynagrodzenia. Wynagrodzenie za prowadzenie przedsiębiorstwa, poniesione na podstawie kontraktu menedżerskiego należy, jako koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów uznać, zgodnie z art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszt uzyskania przychodów.
Zgodnie z przepisem art.15 ust.1 ustawy kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1. Stosownie do przepisu art. 16 ust.1 pkt 65 ustawy za koszt podatkowy nie uważa się kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw. Przepis ten dotyczy kosztów ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników i nie ma podstaw prawnych by przepis ten w drodze analogii stosować również do tego samego typu kosztów, ale poniesionych na podstawie umowy cywilnoprawnej - kontraktu menedżerskiego.
Należy zauważyć, że obowiązująca na podstawie art. 353 Kodeksu cywilnego zasada swobody umów, polega w pierwszej kolejności na możliwości wyboru przez strony rodzaju stosunku prawnego, który będzie ich łączył. Dotyczy to także wykonywania stale i za wynagrodzeniem określonych czynności, a więc stosunku prawnego określanego jako wykonywanie zatrudnienia w szerokim tego słowa znaczeniu. Zatrudnienie może być wykonywane na podstawie stosunku cywilnoprawnego (umowy typu zlecenia, kontraktu menedżerskiego) lub stosunku pracy. Jeżeli w treści stosunku prawnego łączącego strony (ocenianego nie tylko przez treść umowy, ale przede wszystkim przez sposób jego wykonywania) przeważają cechy charakterystyczne dla stosunku pracy określone w art. 22 § 1 Kodeksu pracy (wykonywanie za wynagrodzeniem pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę), to mamy do czynienia z zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę umowy zawartej przez strony. I odwrotnie, jeżeli w treści stosunku prawnego nie przeważają cechy charakterystyczne dla stosunku pracy, to nie można przyjąć, aby taki stosunek prawny łączył strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.11.2004r.).
Mając powyższe względy na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej zgadza się ze stanowiskiem "O" S.A. przedstawionym we wniosku z dnia 02 czerwca 2005r., że wszystkie elementy umowy cywilnoprawnej kontraktu menedżerskiego składają się na całość wynagrodzenia danego członka zarządu i jako takie stanowią koszt uzyskania przychodu.