Ze skierowanego do tut. Organu pisma wynika, że Spółka zakupiła budynek handlowo-usługowy od innej spółki. Na zakup budynku spółka zaciągnęła kredyt. Jednym z warunków otrzymania środków kredytowych jest zapłata podatku od towarów i usług należnego z tytułu sprzedaży budynku za spółkę sprzedającą budynek bezpośrednio na konto właściwego urzędu skarbowego. Spółka stoi na stanowisku, że może uregulować należny podatek od towarów i usług za spółkę sprzedającą budynek w ramach umów zawartych przez Spółki i bank kredytujący oraz w ramach zapłaty za cenę nieruchomości.

W ocenie tut. Urzędu stanowisko Spółki jest prawidłowe, z przepisu art. 59 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) nie wynika, aby zobowiązanie podatkowe wygasło przez jego zapłatę dokonaną wyłącznie przez podatnika. Stanowisko to potwierdza wyrok NSA z dnia 14-04-2000 r. I SA/Gd13/98, w uzasadnieniu którego stwierdzono, że z przepisu art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych nie wynika, aby zobowiązanie podatkowe wygasło przez jego zapłatę dokonaną wyłącznie przez podatnika. Zapłaty może bowiem dokonać także osoba trzecia, o ile uczyni to dobrowolnie za podatnika, względnie czując się następcą prawnym, wskazując zobowiązanie, z tytułu którego następuje zapłata. Biorąc pod uwagę powyższe postanawiam jak w sentencji.

Jednocześnie informuję, że zgodnie z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) interpretacja, o której mowa w art, 14 a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika (...). Jeżeli jednak podatnik (...) zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o których mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja (...) jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, przez organ odwoławczy. W myśl art. 14c ustawy Ordynacja podatkowa zastosowanie się podatnika (...) do interpretacji, (...) nie może mu szkodzić. W zakresie wynikającym z zastosowania się do interpretacji podatnikowi (...) nie określa się albo nie ustala zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, o którym mowa w art. 14b § 5 zdanie drugi, a także nie ustala się dodatkowego zobowiązania w rozumieniu przepisów o podatku VAT, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowania wszczęte w tych sprawach umarza się, nie stosuje się innych sankcji (...). Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo złożenia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za moim pośrednictwem w terminie 7 dni od doręczenia niniejszego postanowienia (art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 w związku z art. 14a § 4 -ustawy Ordynacja podatkowa).