POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2005 r., który wpłynął do tut. Organu podatkowego w dniu 10 maja 2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej rozpoznania nabycia dokonanego ze składu konsygnacyjnego jako nabycia wewnątrzwspólnotowego jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10 maja 2005 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek został uzupełniony w dniu 06 czerwca 2005 r.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka zamierza prowadzić na terenie Polski skład konsygnacyjny dla towarów kontrahentów z krajów Unii Europejskiej, którzy nie są zarejestrowani w Polsce jako podatnicy podatku od towarów i usług.
Towary po sprowadzeniu będą pozostawały własnością zagranicznego kontrahenta do momentu pobrania ich przez Spółkę do produkcji. Pobranie materiałów ze składu Spółka będzie poświadczała zestawieniem zawierającym oznaczenie oraz ilość surowca i datę jego pobrania. Na podstawie takiego zestawienia dostawca tj. kontrahent zagraniczny wystawi fakturę dokumentującą pobranie jako dostawę.
W opinii Spółki pobrane surowce będą przechodziły na jej własność dopiero w momencie wystawienia faktury przez dostawcę, a więc po faktycznym zużyciu ich do produkcji.
Przedstawiony powyżej stan faktyczny zdaniem Spółki należy rozpoznać jako nabycie wewnątrzwspólnotowe, gdyż spełnia on definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawartą w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ dostawa jest dokonywana z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium drugiego i w wyniku tejże dostawy Spółka dysponuje towarami jak właściciel. Spełniony jest także warunek określony w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, gdyż dokonującym dostawy jest kontrahent, który nie jest podatnikiem zarejestrowanym w Polsce, natomiast nabywcą zgodnie z ust. 5 tego artykułu jest Spółka będąca podatnikiem podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym Podatnik zwraca się z prośbą o zajęcie stanowiska, czy jest nabyciem wewnątrzwspólnotowym nabycie towarów ze składu konsygnacyjnego prowadzonego przez Spółkę na terenie kraju, do którego dostaw dokonuje podmiot zagraniczny z kraju UE niezarejestrowany w kraju jako podatnik od towarów i usług.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu zaprezentowane przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.
W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opartej na dyrektywach unijnych nie znalazły się żadne szczególne unormowania regulujące rozliczenia transakcji dotyczących towarów znajdujących się w składzie konsygnacyjnym, w związku z tym należy odnieść się do zasad ogólnych.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:
1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2) eksport towarów;
3) import towarów;
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa powyżej, rozumie się w świetle art. 11 ust. 1 ustawy, nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Z przedstawionej definicji wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zachodzi wówczas, gdy łącznie zostaną spełnione następujące warunki:
1. nabycie towarów będzie dokonane za granicą kraju,
2. nabywcy towarów będzie przysługiwało prawo do rozporządzania nimi jak właściciel,
3. towary w skutek ich nabycia zostaną przetransportowane pomiędzy krajem rozpoczęcia wysyłki a innym krajem członkowskim.
Ponadto dla rozpoznania transakcji jako nabycia wewnątrzspólnotowego istotny jest również zapis zawarty w ust. 2 art. 11 ustawy, zgodnie z którym przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
1) nabywcą towarów jest:
a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,
b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
- z zastrzeżeniem art. 10;
2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sytuacji nie zostały spełnione ww. łączne warunki, bowiem:
ad 1) nabycie towarów jest dokonywane przez Spółkę ze składu konsygnacyjnego położonego na terenie kraju,
ad 2) w wyniku złożenia towarów przez kontrahenta zagranicznego w składzie konsygnacyjnym położonym na terenie kraju Spółce nie przysługuje prawo do rozporządzenia złożonymi tam towarami jak właściciel,
ad 3) w efekcie nabycia przez Spółkę towarów z składu konsygnacyjnego położonego na terenie kraju nie będzie miało miejsca wysyłanie lub transportowanie tych towarów pomiędzy terytorium państwa członkowskiego (dostawcami) a terenem kraju (nabywcą).
Zatem w opinii Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego przedstawione we wniosku czynności nie mogą być rozpoznane jako nabycie wewnątrzwspólnotowe.
Zdaniem tutejszego organu podatkowego dla prawidłowego rozpoznania przedstawionego we wniosku zdarzenia gospodarczego, należy odnieść się do przepisu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138. Zapis ten wskazuje na sytuację, w której podatnikiem obarczonym obowiązkiem podatkowym staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terenu kraju.
Zatem w myśl tego przepisu podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku VAT na terenie RP będzie nabywca towaru, o którym mowa w art. 17 ust. 5.
Na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz. U. Nr 58, poz. 558), obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający na terytorium kraju siedziby lub stałego miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli wykonują na terytorium kraju wyłącznie czynności dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca (§ 1 pkt 1 lit. j).
Zgodnie z art. 19 ust. 20 przytoczonej wyżej ustawy, przepisy ust. 1-4, 11, 13 pkt 1 lit. a pkt 3 i 5 oraz ust. 16 i 17 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca. Zatem w tym przypadku obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych określonych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w Dziale IV Rozdział I.
Z kolei w świetle art. 86 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
Przepisy art. 106 ust. 7 ustawy stanowią, że w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca wystawiane są faktury wewnętrzne.
Zasady wystawiania i przechowywania faktur wewnętrznych uregulowane zostały w przepisie § 28 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971).
Reasumując należy stwierdzić, że czynność nabycia towaru przez podatnika, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 17 ust. 5 ustawy o VAT, nie jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów. Natomiast w stanie faktycznym przedstawionym przez Podatnika zastosowanie będą miały przytoczone powyżej przepisy.
Ponadto zdaniem tut. organu podatkowego wymienione wyżej przepisy nie wykluczają prawa do zgłoszenia rejestracyjnego na terenie RP podatnika dokonującego dostawy towarów. Wówczas po stronie nabywcy nie powstanie obowiązek podatkowy (art. 17 ust. 2 ustawy).
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub jej uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.
Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.