POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), w związku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że w okresie od 1990 r. do 1.06.1994 r. wykorzystywała Ona i używała mienie ruchome dla celów prowadzonej przez siebie działalności, czyli łącznie przez okres około 4,5 roku. Przy jego nabyciu Stronie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. W dniu 1.06.1994 r. Strona dokonała sprzedaży przedmiotowego mienia. W celu zabezpieczenia wierzytelności wynikających z umowy sprzedaży Strona zawarła z nabywcą umowę przewłaszczenia, na podstawie której własność przedmiotowych rzeczy ruchomych została ponownie przeniesiona na Stronę.W dniu 8.11.2004 r. w/w rzeczy ruchome zostały wydane Stronie przez komornika sądowego i wprowadzone przez nią do ewidencji środków trwałych. Stronie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu ponownego przejęcia tego mienia. Od dnia wydania mienia przez komornika do dnia ponownej jego sprzedaży (zaplanowanej na początek maja 2005r.) nie było ono używane przez Stronę w prowadzonej działalności. Według Strony przy dokonywaniu dostawy w przedstawionym stanie faktycznym należy brać pod uwagę aktualny tytuł prawny do dysponowania tymi towarami, a więc w myśl art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług okres używania towaru dla potrzeb podatku od towarów i usług należy liczyć w okresie dysponowania aktualnym tytułem prawnym do sprzedawanych towarów, tj. od 8.11.2004 r. do dnia ich ponownej sprzedaży. Jednocześnie biorąc pod uwagę, iż w okresie tym Strona nie wykorzystywała przedmiotowych towarów w ramach prowadzonej działalności, winna naliczyć podatek należny według właściwej stawki, ponieważ nie spełniają one definicji towaru używanego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwalnia się od podatku odpłatną dostawę towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.Przez towary używane zgodnie z art. 43 ust. 2 ww. ustawy rozumie się:1)budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów,2)pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.W związku z tym podzielić należy pogląd, iż pod uwagę w rozpatrywanym przypadku powinien być brany jedynie okres ponownego posiadania towarów ( mienia), tj. od dnia ich wydania Stronie przez komornika. Należy przy tym zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie określa bliżej, co należy rozumieć przez “okres używania przez podatnika”, o którym mowa w art. 43 ust. 2 pkt 2. W związku z tym w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego za wystarczające w tym wypadku uznać należy posiadanie rzeczy (towaru) przez dokonującego dostawy, umożliwiające mu korzystanie z niej przez w/w okres. Tym bardziej, iż jak wynika z opisu, towary te zostały przez Stronę wprowadzone do ewidencji środków trwałych.W konsekwencji, jeżeli od dnia 8.11.2005 r. do dnia sprzedaży upłynęło (upłynie) co najmniej pół roku, sprzedaż ta - o ile zachowane zostaną pozostałe warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – objęta jest zwolnieniem od podatku.