POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście działając na podstawie art. 14a§ 1-5 oraz art. 216. ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60), w związku z wnioskiem z dnia 12.04.2005 roku (data wpływu do tutejszego organu 15.04.2005r.) o interpretację przepisów prawa podatkowego, po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz stanowiska strony w sprawie, zaprezentowanego w w/w piśmie w części dotyczącej prawa do dokonywania odliczeń z tytułu dużej ulgi budowlanej w związku z wydatkami ponoszonymi w 2005 roku na budowę domu

postanawia

nie potwierdzić stanowiska zawartego w piśmie z dnia 12.04.2005r. (data wpływu do tutejszego organu podatkowego 15.04.2005r.) uzupełnionego w dniu 04.05.2005r.

UZASADNIENIE

W piśmie z dnia 12.04.2005r. (data wpływu do tutejszego organu podatkowego 15.04.2005r.) strona przedstawia następujący stan faktyczny:

w 1999 roku rozpoczęto budowę domu jednorodzinnego,

w związku z powyższą budową korzystano z dużej ulgi budowlanej w ramach, której dokonano części przysługujących odliczeń,

w tym roku strona zamierza kontynuować budowę domu, a tym samym ponosić z tym związane wydatki.

Pytanie dotyczy prawa do dokonywania odliczeń z tytułu dużej ulgi budowlanej w związku z wydatkami ponoszonymi przez stronę w 2005 roku. Zdaniem strony przysługuje prawo do dokonywania odliczeń z tytułu dużej ulgi budowlanej, gdyż w momencie rozpoczęcia budowy domu obowiązujące prawo podatkowe nie określało do jakiego momentu należy zakończyć inwestycje budowlaną. Strona uważa, że rozpoczynając budowę domu nabyła określone prawo podatkowe i powinna mieć prawo do wykorzystania limitu odliczeń od podatku.

Organ podatkowy nie podziela stanowiska strony w sprawie.

W przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie mają następujące przepisy prawa:

art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 roku Nr 90 poz. 416 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 1999 roku.

art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2001 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2001 roku Nr 134, poz. 1509).

Zgodnie z art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 roku Nr 90 poz. 416 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 1999 roku, podatek zmniejsza się jeżeli w roku podatkowym podatnik poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe, przeznaczone na budowę budynku mieszkalnego. Artykuł 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2001 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2001 roku Nr 134, poz. 1509) stanowi, że podatnikom, którzy w latach 1997-2001 nabyli prawo do odliczenia od podatku wydatków poniesionych między innymi na budowę budynku mieszkalnego wymienionych w w/w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002 r., przysługuje, na zasadach określonych w tej ustawie, prawo do odliczenia od podatku dalszych wydatków na kontynuację danej inwestycji - poniesionych od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2004r.

Z powyższego wynika zatem, iż prawo do odliczeń z tytułu dużej ulgi budowlanej przysługuje tylko podatnikom, którzy w latach 1997-2001 nabyli prawo do takich odliczeń oraz ponosili dalsze wydatki na kontynuacje danej inwestycji do dnia 31 grudnia 2004 roku.

Biorąc pod uwagę fakt, że strona ponosi wydatki w 2005 roku postanowiono jak w sentencji.

POUCZENIE

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji przez organ odwoławczy.

Na postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia, o czym stanowi art. 236§2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.