Z wniosku wynika, że małżonkowie w drodze aktu notarialnego znieśli wspólność majątkową.Nieruchomość będąca przedmiotem przeniesienia własności jak też ruchomości zostały zakupione z majątku odrębnego jednego z małżonków po zniesieniu wspólności majątkowej.

Czy wystąpi obowiązek podatkowy u małżonka przenoszącego własność jak też u małżonka przyjmującego własność nieruchomości lub ruchomości w przypadku małżonków korzystających z odrębnych majątków u których została zniesiona wspólność majątkowa...

Zdaniem strony w sytuacji przeniesienia własności nieruchomości lub ruchomości z jednego małżonka na drugiego małżonka nie wystąpi obowiązek podatkowy z tytułu nieodpłatnego zbycia zarówno u małżonka przenoszącego własność jak też u małżonka przyjmującego własność nieruchomości lub ruchomości.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach wyjaśnia – zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. Nr 14 poz. 176 z 2000 r. ze zm.) źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a – c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Ze złożonego wniosku wynika, że przeniesienie własności nieruchomości lub ruchomości nastąpi w wyniku nieodpłatnego zbycia, zatem w zakresie unormowań prawnych zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieodpłatne przeniesienie własności nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy.

Stosunki majątkowe między małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks Rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9 poz. 59 ze zm.).Stosownie do art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca ich dorobek tzw. wspólność ustawowa. Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego małżonkowie na podstawie zawartej umowy mogą wspólność ustawową rozszerzyć, ograniczyć lub wyłączyć. Umowa powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.Ustanie wspólności majątkowej regulują art. 52-54 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z którymi skutek ten następuje w wyniku orzeczenia sądu lub z mocy prawa w razie ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

W myśl przytoczonych wyżej przepisów, nieodpłatne przeniesienie własności nieruchomości lub ruchomości z jednego małżonka na drugiego małżonka ( u których została zniesiona wspólność majątkowa) nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przypadku późniejszej sprzedaży nieruchomości przez małżonka, który nabył ją nieodpłatnie, przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sytuacji gdy sprzedaż nastąpi przed upływem pięciu lat od dnia nabycia.

W myśl art. 28 ust. 2 i 2a powołanej ustawy o podatku dochodowym, podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a –c ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten płatny jest bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy, o którym mowa w powołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt. 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym i opodatkować wg. skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 w/w ustawy.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego stanowisko zawarte we wniosku strony z dnia 12.07.2005 r. jest prawidłowe.