P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnej umów pożyczek jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 18.08.2005r. (data wpływu do Urzędu 22.08.2005r.) spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego. Wniosek został uzupełniony w dniu 07.09.2005r. (data wpływu do tut. Urzędu). Jak wynika z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego:Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej wyrobów farmaceutycznych i środków medycznych. Sporadycznie Spółka udziela pożyczek pracownikom Spółki, zaś obecnie udzieliła oprocentowanej pożyczki swoim udziałowcom (osobom fizycznym). W dniu 07.09.2005r. podatnik w odpowiedzi na wezwanie poinformował, że udzielanie pożyczek ma charakter okresowy i powtarzalny, a zamiarem Spółki jest wykonywanie tego rodzaju pożyczek w sposób częstotliwy.

Stanowisko Spółki: Zdaniem spółki pożyczka taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wynika to z faktu, że zgodnie dyspozycją art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2005 Nr 41, poz. 399) nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona.Skoro zatem czynność cywilnoprawna, jaką jest udzielenie pożyczki, powinna zostać w stanie faktycznym nakreślonym przez Spółkę, zwolniona od podatku VAT, to w myśl powoływanego wyżej przepisu pożyczka taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Pytanie Spółki: Czy umowa udzielenia tego rodzaju pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych...

Odnosząc się do przedstawionego stanowiska podatnika stwierdzam, co następuje:

Artykuł 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności podlegających podatkowi od czynności cywilnoprawnych. W art. 1 ust. 1 pkt 1 lit.b powołanej ustawy wymienione są umowy pożyczki, jako czynności podlegające temu podatkowi, stąd też co do zasady, jej dokonanie powoduje powstanie obowiązku podatkowego na gruncie art. 3 ust. 1 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają własnych definicji czynności cywilnoprawnych, oznacza to, że należy sięgnąć do regulacji zawartych w prawie cywilnym.

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości - art. 720 § 1 ustawy z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W ujęciu kodeksowym umowa pożyczki jest umową konsensualną, polegającą na zgodnym oświadczeniu woli stron (dającego i biorącego pożyczkę), mocą którego dający zobowiązuje się przenieść na biorącego własność określonej ilości pieniędzy albo innych rzeczy oznaczonych co do gatunku, natomiast biorący zobowiązuje się zwrócić takie rzeczy jakie otrzyma (takie same w takiej samej ilości). Umowa pożyczki jest umową obligacyjną, wywiera ona też skutki w sferze prawa rzeczowego.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wyłączone są z opodatkowania czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany zwolnionych z podatku od towarów i usług, których przedmiotem są nieruchomości lub ich części albo prawo użytkowania wieczystego. Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy świadczeniem usług dla potrzeb tej ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Stosownie do powyższego należy stwierdzić, iż udzielanie pożyczek podmiotom gospodarczym kwalifikowane jest jako usługa finansowa podlegająca przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do tej ustawy. W powołanym wyżej załączniku w poz. 3 wymienione są usługi pośrednictwa finansowego z wyłączeniem…. Reasumując powyższe, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że jeżeli udzielanie pożyczek pracownikom i udziałowcom korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, to wówczas pożyczki te nie będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Bez znaczenia jest bowiem fakt, iż podatnik nie wskazał usług pośrednictwa finansowego, jako przedmiot swojej działalności w KRS, skoro zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Istotne jest to, że podatnik zadeklarował zamiar stałego i częstotliwego udzielania pożyczek.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 236 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.