Na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wolsztynie postanawia uznać za nieprawidłowe stanowisko Pana J., zawarte we wniosku z dn. 1 lipca 2005r., uzupełnionym dn. 18 lipca 2005r., w którym podatnik stwierdził, że w przypadku zbycia wierzytelności, uprzednio zaliczonych do przychodów należnych, przy ustalaniu straty uwzględnia się podatek należny VAT, ujęty w nominalnej kwocie zbytej wierzytelności.

U Z A S A D N I E N I E

W dn. 1 lipca 2005r. do Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek Pana J. a w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Podatnik stwierdził w swoim wniosku, że posiada wierzytelności o wartości nominalnej 122 000 zł, które zostały zarachowane na przychody należne w kwocie netto 100 000 zł i na podatek od towarów i usług w kwocie 22 000 zł. Podatnik zamierza zbyć swoje wierzytelności za kwotę 110 000 zł. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi sposób obliczenia straty z tej transakcji. Zdaniem Podatnika w przypadku zbycia wierzytelności, uprzednio zaliczonych do przychodów należnych, należy ustalić zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów stratę ze sprzedaży, jako różnicę pomiędzy całą wartością nominalną wierzytelności (tj. łącznie z zawartym w niej podatkiem od towarów i usług) a ceną sprzedaży tej wierzytelności.

Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego wyjaśnia, że w opisanym stanie faktycznym zastosowanie znajdują następujące przepisy:

1) art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176, z późniejszymi zmianami), zgodnie z którym za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont; u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług;

2) art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio na podstawie art. 14 została zarachowana jako przychód należny;

3) art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b) ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z wyjątkiem podatku należnego w przypadku:

- importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

- przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl powołanych wyżej przepisów, jeżeli wierzytelność stanowiła uprzednio przychód należny w rozumieniu art. 14, Podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów straty poniesione z tytułu sprzedaży tej wierzytelności w momencie dokonania sprzedaży. Jednakże biorąc pod uwagę przepis art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w powiązaniu z art. 23 ust. 1 pkt 43 oraz art. 14 ust. 1 stwierdzić należy, że do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć zawartego w kwocie wierzytelności należnego podatku VAT, który nie stanowił przychodu należnego. W opisanym we wniosku stanie faktycznym kwota wierzytelności brutto, wynosząca 122 000 zł, pomniejszona o kwotę, która uprzednio nie była przychodem należnym (tj. VAT należny) w kwocie 22 000 zł powoduje, ze wartość, która była przychodem należnym, wyniesie 100 000 zł i ta kwota będzie stanowić koszt uzyskania przychodu. Tym samym pomniejszenie uzyskanego przychodu ze sprzedaży wierzytelności w kwocie 110 000 zł o kwotę 100 000 zł spowoduje, że w Pana przypadku na sprzedaży wierzytelności powstanie dochód w kwocie 10 000 zł, który podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższa interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny, przedstawiony we wniosku Podatnika oraz stan prawny, obowiązujący w dniu jej wydania.