POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 12.03.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie możliwości odliczania od podstawy opodatkowania ponoszonych przez podatnika wydatków na cele rehabilitacyjne

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik dnia 12.03.2005 r. wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik jest osobą niepełnosprawną o lekkim stopniu niepełnosprawności (III grupa inwalidztwa – przyczyna niepełnosprawności określona kodem 04-O). Podatnik nie posiada własnego samochodu. W związku z koniecznością z korzystania z zabiegów rehabilitacyjnych podatnik korzysta z komunikacji miejskiej, sporadycznie z taksówek osobowych.

W złożonym wniosku zadano pytanie: jakie dokumenty uprawniają podatnika do odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne tj. kosztów związanych z rehabilitacją oraz zakupem okularów oraz bardzo silnych szkieł okularowych.

Stosownie do treści art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) podstawę obliczenia podatku (dochód), można obniżyć o wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, ponoszone przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 26.07.1991 roku, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 27 ust., 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć mówi się o osobach zaliczonych:

1. do I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, wobec których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy,
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Odliczenie z tytułu tej ulgi mogą być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. (do końca, 2003 r. także, w odniesieniu do dzieci do lat 16 orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez lekarza specjalistę).

Mając na uwadze powyższe istotne jest, aby rodzaj wydatków związanych z daną osobą odpowiadał rodzajowi i przyczynie niepełnosprawności. Dlatego orzeczenie o niepełnosprawności, w którym jest podany stopień i jej przyczyna jest dokumentem rozstrzygającym o tym, które wydatki dana osoba może zaliczyć do wydatków na cele rehabilitacyjne (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października, 1998 r., syg. Akt SA/BK 1556/97).

Do wydatków na cele rehabilitacyjne ustawodawca zaliczył:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
7. opłacenie przewodników osób niewidomych zaliczonych do I lub II grupy inwalidztwa oraz osób niepełnosprawnością narządu ruch zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280,00 zł.
8. utrzymanie przez osoby niewidome psa przewodnika, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280,00 zł.,
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
10. opłacenie tłumacza języka migowego,
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
12. leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł. , jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki stale lub czasowo,
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo rehabilitacyjne:

a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a); nie ma limitu odliczeń z tego tytułu,
14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) 03.2005 osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280,00 zł.,
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na:

a) turnusie rehabilitacyjnym,
b) w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c) koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o której mowa w punkcie 11.

Wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu tylko wówczas, jeżeli nie zostały sfinansowane lub dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej formie. W przypadku gdyby zostały one częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy, odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą z jakichkolwiek innych środków.

Podstawą odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjnych oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne, zgodnie z brzmieniem art. 26 ust. 7c ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku jest posiadanie dowodu poniesienia tych wydatków, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt. 3, uważa się m.in. wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Wydatki na cele rehabilitacyjne to wydatki związane z przywracaniem w możliwie wysokim stopniu sprawności organizmu oraz przystosowaniem osoby niepełnosprawnej do czynnego udziału w życiu społecznym. Przytoczone powyżej określenie,,niezbędnych w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do niego tylko i wyłącznie sprzęt urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiających tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. A zatem, aby skorzystać z odliczenia od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku, zakupiony sprzęt, urządzenia czy narzędzia techniczne powinno cechować ich indywidualne przeznaczenie i niezbędność w rehabilitacji oraz ułatwienie osobie niepełnosprawnej w wykonywaniu czynności życiowych.

Zakup przez niepełnosprawnego – osobę słabo widzącą okularów niezbędnych jej w pracy i codziennym życiu jest wydatkiem na cele rehabilitacyjne. Okulary można uznać za narzędzie techniczne. Bowiem okulary zostały sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Rozporządzenie RM z dnia 18 marca 1997 r. Nr 42, poz. 264 ze zmianami) w Tomie VI, Dziale 33 zatytułowanym,,URZĄDZENIA ORAZ INSTRUMENTY MEDYCZNE, PRECYZYJNE I OPTYCZNE, ZEGARY I ZEGARKI”, w klasie 33.40 pod nazwą,,Instrumenty optyczne i sprzęt fotograficzny”. Jeżeli więc okulary zaklasyfikowane są jako,,urządzenie oraz instrumenty”, to nie ma przeszkód, by uznać, że okulary są urządzeniem technicznym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z pisma wynika, że jest Pan osobą niepełnosprawną o lekkim stopniu niepełnosprawności (III grupa inwalidztwa). Przyczyna niepełnosprawności oznaczona jest kodem kodem 04-O.

Na podstawie § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 stycznia 1999 roku w sprawie szczegółowych zasad powoływania i odwoływania oraz sprawowania nadzoru nad zespołami orzekającymi...,Pełnomocnik Rządu do Spraw Osób niepełnosprawnych wydał standardy, w których zostały wprowadzone kody przyczyn niepełnosprawności gdzie kod O oznacza choroby narządu wzroku.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w związku z posiadaniem orzeczenia o niepełnosprawności przysługuje Panu prawo do korzystania z odliczenia od dochodu z tytułu ponoszonych wydatków na cele rehabilitacyjne na podstawie dokumentów potwierdzających poniesienie wydatku.

Zatem poniesione przez Pana wydatki na zakup okularów i szkieł okularowych podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej jeżeli zostaną udokumentowane dokumentem potwierdzającym poniesiony wydatek tj. fakturą VAT, rachunkiem lub innym dowodem potwierdzający poniesiony wydatek – pod warunkiem, że wydatki nie zostały sfinansowane lub dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone Panu w jakiejkolwiek innej formie.

Ponadto, jeżeli korzysta Pan z odpłatnego przewozu karetką transportu sanitarnego na zabiegi leczniczo rehabilitacyjne to udokumentowane wydatki może Pan odliczyć od dochodu ·w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Natomiast ponoszone przez Pana wydatki na odpłatne korzystanie z przewozu na niezbędne zabiegi leczniczo rehabilitacyjne, ale innymi środkami transportu niż przewóz karetką transportu sanitarnego nie podlegają odliczeniu od dochodu, – ponieważ odliczenie dotyczy to jedynie osób zaliczonych do I i II grupy inwalidztwa.

Mając na uwadze powyższe przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.