Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podstawową działalnością podat­nika - banku, jest świadczenie usług finansowych, zwolnionych z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. l pkt l ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, póz. 535 ze zm.).

Spółka wyjaśniła, że świadczy również usługi faktoringowe. Tą częścią działalności Spółki zajmuje się Zespół Faktoringu stanowiący wyodrębnioną jednostkę organizacyjną w strukturach Centrali Banku, zatrudniająca personel i zajmująca określoną powierzchnię biurową. Zgodnie z przyjętą polityką kosztową Spółka prowadzi ewidencję poniesionych kosztów przypadających w podziale na poszczególne jednostki organizacyjne Banku, w tym również na Zespół Faktoringu. Każda jednostka organizacyjna ma przydzielony unikalny kod kosztowy. Koszty przyporządkowywane są poszczególnym jednostkom organizacyjnym wg ustalonych kodów miejsc ich powstawania. Do kosztów takich należą w szczególności:koszty najmu powierzchni biurowej, koszty eksploatacyjne związane z utrzymaniem wynajmowanej powierzchni biurowej(koszty zużytej energii elektrycznej, koszty ochrony, sprzątania itp.)koszty telefoniczne,koszty wyposażenia stanowisk pracy,koszty materiałów biurowych,koszt użytkowania samochodów służbowych,koszty szkoleń,koszty podróży służbowych.

W przypadku kosztów najmu powierzchni biurowej do Zespołu Faktoringu przy­porządkowany jest koszt wg ceny za l m2 najmu powierzchni przez ten Zespół. Powyższe koszty są bezpośrednio związane ze świadczeniem usług opodatkowanych VAT.

Ponadto istnieje grupa kosztów rozdzielanych na poszczególne jednostki organiza- cyjne (miejsca powstawania kosztów) wg ustalonych kluczy podziału. Do tych kosztów należą m.in.:koszty ogólne, związane z utrzymaniem budynku (koszt sprzątania, koszt ochrony, kosztenergii elektrycznej) - koszty te przyporządkowane są do poszczególnych jednostekorganizacyjnych proporcjonalnie do ilości zajmowanych m2 powierzchni; drukarek oraz papieru ksero - koszt ten przyporządkowany jest do poszczególnych jedno­stek na podstawie ilości pracowników zatrudnionych w poszczególnych jednostkach.

W konsekwencji wyżej opisanego sposobu podziału kosztów Spółka jest w stanie wydzielić kwotę podatku naliczonego, która jest związana ze świadczeniem usług faktoringu, w stosunku do których przysługuje jej prawo do obniżenia podatku należnego.

Podatnik utrzymuje, iż może pomniejszyć podatek należny VAT o podatek naliczo­ny wynikający z zakupu towarów i usług związanych ze sprzedażą usług faktoringu jako czyn­ności opodatkowanych.

Naczelnik Urzędu potwierdza stanowisko Spółki wyrażone w piśmie. Zgodnie bowiem z treścią art. 86 ust. l ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do pomniej­szenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim towary są wy­korzystywane do wykonania czynności opodatkowanych. Ponadto w art. 90 ust. l ustawy o VAT ustawodawca stwierdza, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do ob­niżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przy­sługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związa­nych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli więc przyjęta przez Spółkę polityka kosztów umożliwia przypisanie wydatków poniesionych na poszczególne jednostki organizacyjne Banku i wyod­rębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przy­sługuje ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, to w ocenie Naczelnika taki stan faktyczny wyczerpuje dyspozycję powołanego wyżej przepisu art. 90 ust. l, a co za tym idzie podatnik ma prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z nabycia towarów i usług, które są przez podatnika wykorzystywane do wykonywania czynno­ści opodatkowanych w tym przypadku świadczenia usług faktoringu.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak we wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stania faktycznym stanu prawnego.