POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (tj. Dz.U.z 2005r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku T. Sp. z o.o. z dnia 31 maja 2005r. (data wpływu do Urzędu 15.06.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że jest ona zadłużona z tytułu umów pożyczek i nie uregulowania zapłat za zakupione towary i wykonane usługi. Wierzycielami Spółki są podmioty zagraniczne i krajowe, a wierzytelności nie uległy przedawnieniu.

W związku z brakiem możliwości spłaty zadłużenia wobec jednego z wierzycieli zagranicznych, strony uzgodniły, że dług zostanie w całości zaspokojony poprzez objęcie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki.

Konwersja długu na kapitał zostanie dokonana w oparciu o nominalną wartość wierzytelności, tj. bez uwzględniania odsetek, których wierzyciel się zrzeknie.

Dług stanowią zarówno pożyczki dewizowe otrzymane od podmiotu zagranicznego, w których na dzień zawarcia określono odsetki na warunkach rynkowych, jak również nie zapłacone rachunki za usługi i dostawy wyliczone w walutach obcych.

Zdaniem Spółki wartość nie naliczonych odsetek z tytułu nie uregulowania zapłat za zakupione towary i wykonane usługi potwierdzone rachunkami, z określonymi terminami płatności nie stanowią dla niej nieodpłatnego świadczenia w myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z tym, iż wypłata odsetek na rzecz podmiotu zagranicznego, o którym mowa w art. 3 ust. 2 nie występuje, to nie występuje także podatek dochodowy określony w art. 21 ust. 1 w odniesieniu do przychodów z tytułu odsetek.

Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu przedstawiona przez Spółkę argumentacja jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 12 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń. Ustawa nie zawiera wprawdzie definicji „nieodpłatne świadczenia", jednak w orzecznictwie funkcjonuje pogląd, że uzyskanie nieodpłatnego świadczenia stanowiącego źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, następuje na skutek zaistnienia stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podlegające opodatkowaniu. Dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenia przyjąć należy te zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy. Ponadto - co wynika wprost z treści przepisu - warunkiem koniecznym uznania nieodpłatnego świadczenia na przychód jest jego otrzymanie.

Odsetki, za niedotrzymanie terminu płatności wynikającego z zawartych transakcji handlowych mają charakter uboczny w stosunku do świadczenia głównego (co do zasady odpłatnego), będącego właściwym przedmiotem zobowiązania między stronami.

W świetle powyższego, nie ma podstaw, aby zaniechanie przez wierzyciela naliczania odsetek, traktować jako uzyskanie przez strony transakcji świadczeń nieodpłatnych, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy.

Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 b § 1 i 2 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 14 a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa).