POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (tj. Dz.U.z 2005r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku X Sp. z o.o. z dnia 31 maja 2005r. (data wpływu do Urzędu 15.06.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że jest ona zadłużona z tytułu umów pożyczek i nie uregulowania zapłat za zakupione towary i wykonane usługi. Wierzycielami Spółki są podmioty zagraniczne i krajowe, a wierzytelności nie uległy przedawnieniu.

W związku z brakiem możliwości spłaty zadłużenia wobec jednego z wierzycieli zagranicznych, strony uzgodniły, że dług zostanie w całości zaspokojony poprzez objęcie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki.Konwersja długu na kapitał zostanie dokonana w oparciu o nominalną wartość wierzytelności, tj. bez uwzględniania odsetek, których wierzyciel się zrzeknie.

Dług stanowią zarówno pożyczki dewizowe otrzymane od podmiotu zagranicznego, w których na dzień zawarcia określono odsetki na warunkach rynkowych, jak również nie zapłacone rachunki za usługi i dostawy wyliczone w walutach obcych.

Zdaniem Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote wg. kursów średnich ogłaszanych przez NBP z dnia poniesienia kosztu i jeżeli między dniem ich zarachowania a dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank dewizowy, z którego korzystał ponoszący koszt oraz kursu średniego ogłoszonego przez NBP z dnia zarachowania.

Spłatę kredytu zaciągniętego w walucie obcej (pożyczka dewizowa) Spółka kompensuje z wpływami z objęcia przez udziałowców spółki udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym. Zdaniem Spółki, gdy rozliczenia pomiędzy spółką a jej udziałowcami następują na zasadach kompensaty, tj. potrąceń umownych wpłat udziałowców spółki na podwyższenie kapitału zakładowego z wierzytelności udziałowców z tytułu udzielonych kredytów dewizowych i innych zobowiązań dewizowych, nie powstają różnice kursowe, które miałyby wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu przedstawiona przez Stronę argumentacja jest prawidłowa.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami są w szczególności, otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.Z kolei ust. 3 tego artykułu stanowi, że jeżeli przychody związane z działalnością gospodarczą wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Natomiast zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 w/w ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Koszty poniesione w walucie obcej przelicza się na złote według kursów średnich ogłoszonych przez NBP z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez NBP z dnia zarachowania kosztów, jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia zarachowania kosztów.

Analiza treści art. 12 ust. 1 i art. 15 ust. 1 ustawy wskazuje, że różnice kursowe powstają zarówno przy przychodach jak i wydatkach (kosztach) osiągniętych czy poniesionych w walutach obcych, jedynie wówczas, gdy między dniem uzyskania przychodu i jego faktycznego otrzymania lub w przypadku wydatków dniem ich zarachowania i dniem faktycznej zapłaty występują różne kursy walut. Zasada ta ma również zastosowanie w przypadku pożyczek dewizowych. Różnice kursowe w przypadku pożyczki dewizowej powstają, jeżeli pomiędzy dniem otrzymania pożyczki i dniem jej faktycznej spłaty występują różne kursy walut.

Stosownie do art. 453 kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania, spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

W przedstawionym przypadku, gdy dłużnik w zamian za zwolnienie ze zobowiązań z tyt. pożyczki przeniósł na wierzyciela udziały w podwyższonym kapitale zakładowym, nie wystąpił fakt poniesienia kosztów (zapłaty), który mógłby być korygowany (podwyższany lub obniżany zależnie od kierunku zmian kursu) różnicami kursowymi.

Zdaniem organu podatkowego, choć, opisana powyżej, zamiana wierzytelności na inne świadczenie jest niewątpliwie formą regulowania wzajemnych zobowiązań i należności, to nie można uznać, iż jest ona związana z finansowymi operacjami, skutkującymi - w kasowym ujęciu - utratą lub wzrostem wartości waluty.Dlatego w sytuacji, gdy rozliczenia między kontrahentami nastąpią na zasadach konwersji, nie powstaną różnice kursowe, które miałyby wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 b § 1 i 2 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 14 a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa).