POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. nr 8, poz.60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 28 czerwca 2005 r. (wpływ do Urzędu dn. 30.06.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy koszty związane z zakupem przez Spółkę towarów przekazywanych następnie klientom nie będących bezpośrednimi odbiorcami Spółki są kosztem uzyskania przychodów w roku poniesienia tych kosztów - Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zajmuje się sprzedażą hurtową środków ochrony roślin. Głównymi odbiorcami towarów Spółki są hurtownie (dystrybutorzy) dokonujące zakupu środków ochrony we własnym imieniu i na własny rachunek.

Pracownicy Spółki, ze względu na trudną sytuację na rynku środków ochrony roślin oraz dużą konkurencję, zobowiązani są docierać ze swoimi ofertami bezpośrednio do klientów ostatecznych tj. rolników i firm będących właścicielami gospodarstw rolnych. W wyniku negocjacji z klientami Strony podpisują wzajemne umowy współpracy, w których klient zobowiązuje się do zakupu produktów Spółki, natomiast Spółka - do przyznania za udokumentowany zakup produktów premii w określonej wysokości. Premia może być przyznana w postaci towarów będących przedmiotem sprzedaży Spółki, bądź w innej postaci rzeczowej.

Zdaniem Spółki, podpisując powyższe umowy, Spółka uzyskuje przyrzeczenie zakupu, co w znaczący sposób przyczynia się do zwiększania uzyskiwanych przez nią przychodów. W związku z powyższym wydatki poniesione przez Spółkę na premie stanowią, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów Spółki. Nie będą też miały w powyższej sytuacji zastosowania limity określone w art 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie art. 15 ust. 1 ustawy   z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz.654 z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Sprzedaż premiowa polega na uatrakcyjnieniu zakupu danych towarów.

Wydatki związane z takim uatrakcyjnieniem sprzedawanych towarów pozostają w bezpośrednim związku z przychodami ze sprzedaży. Stanowią więc, stosownie do art. 15 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów.Z uwagi na fakt, iż podejmowane przez Spółkę działania zmierzają do zwiększenia grona jej odbiorców, a tym samym i zwiększenia jej przychodów, w przedmiotowej sprawie nie będą miały zastosowania postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba ze reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Pojęcie "reklamy", w związku z brakiem definicji tego słowa w ustawie, należy pojmować jako "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenia kogoś, zalecanie czegoś."

Rozszerzenie znaczenia słowa "reklama" na wszelkie działania podatnika zmierzające do zwiększenia przychodów poprzez uatrakcyjnienie sprzedawanych przez niego towarów, w świetle przedstawionej wykładni językowej, jak i również w świetle wykładni celowościowej, nie znajduje uzasadnienia.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).