P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku Spółki Akcyjnej, z dnia 20.05.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Strona dostarcza kontrahentom z państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej towary pochodzące spoza Wspólnoty (np. z Rosji). Ponosi przy tym koszty transportu tych towarów do kraju ostatecznego nabywcy (np. Hiszpanii). Ze względu na konieczność stosowania różnych środków transportu towar przewożony jest przez różnych przewoźników; przykładowo – towar z Rosji jest transportowany do portu w jednym z państw nadbałtyckich (np. Łotwy) przez lokalnego przewoźnika, zaś stamtąd drogą morską do portu w Hiszpanii przez przewoźnika z terytorium Wspólnoty. Ostateczny nabywca dokonuje odprawy celnej importowej w kraju przeznaczenia. W/w przewoźnik wystawia Stronie fakturę na transport morski bez podatku.

W związku z powyższym Strona zwróciła się o potwierdzenie stanowiska, iż w opisanym przypadku usługa świadczona przez przewoźnika ze Wspólnoty Europejskiej nie stanowi wewnątrzwspólnotowego transportu towarów w rozumieniu art.28 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie jest Ona obowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług od importu usług z tytułu zakupu przedmiotowej usługi transportowej na zasadach określonych w art. 28 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Strony usługi te są bezpośrednio związane z usługami międzynarodowego transportu towarów uwzględniając, że towar pochodzi z Rosji i trafia do Hiszpanii. W konsekwencji nie dochodzi do nabycia usług wewnątrzwspólnotowego transportu towarów. W ocenie Strony z ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług powinno zależeć od całej trasy przebytej przez towar. Strona wskazała na przepisy art. 27 ust. 2, art. 28 ust. 1-3, art. 29 ust. 13 i 15, art. 83 ust. 1 pkt 23 w związku z ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, które jej zdaniem przemawiają za przyjęciem w/w stanowiska.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż zgodnie z art. 2 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art.17 ust. 1 pkt 4. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 w/w ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Stosownie do ust. 2 i 4 art. 17 ustawy w przypadku usług określonych w art. 28 ust. 3 ustawy – tj. usług wewnątrzwspólnotowego transportu towarów, dla których nabywca usługi podał świadczącemu numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu – w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca, jeżeli jest nim podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT-UE zgodnie z art. 97 ustawy. W rezultacie w każdym przypadku, gdy Strona nabywa jako zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych podatnik podatku od towarów i usług usługę wewnątrzwspólnotowego transportu towarów zdefiniowaną w art. 28 ust. 1 ustawy, dochodzi do importu przedmiotowej usługi, z tytułu której to czynności jest Ona podatnikiem podatku od towarów i usług obowiązanym do jego rozliczenia na zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług. Wskazać w tym miejscu należy, iż na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3. Natomiast w myśl ust. 3 tego artykułu w przypadku, gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

Przy tym nie można podzielić poglądu Strony, iż nabywa Ona jedną kompleksową usługę transportu międzynarodowego (od miejsca nadania towaru w Rosji do miejsca przeznaczenia w Hiszpanii), względnie usługę transportu międzynarodowego oraz usługę (usługi) transportu bezpośrednio z nią związane albo stanowiące część tej usługi. Jak bowiem wynika z opisu, Strona nabywa szereg usług transportowych od różnych przewoźników dotyczących transportu dostarczanego przez nią towaru na różnych odcinkach. Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy w przypadku towarów przez usługę transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:a) z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,b) z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,c) z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),d) z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.

W związku z tym w rozpatrywanym przypadku w ogóle nie dochodzi do świadczenia usługi transportu międzynarodowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W rezultacie nie ma (nie może) też mieć zastosowania przepis § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zgodnie z którym obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do usług transportu towarów, jeżeli transport ten wykonywany jest w całości na terytorium kraju i stanowi część usługi transportu międzynarodowego. Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego zauważa, iż w przypadku wewnątrzwspólnotowego transportu towarów miejsce świadczenia tych usług winno być ustalane zgodnie z regułami określonymi w art. 28 ust. 1-3 ustawy o podatku od towarów i usług, które stanowią legi speciali w stosunku do art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy, co wynika expressis verbis z tego przepisu.

Reasumując, jeżeli przewoźnik z Unii Europejskiej świadczy na rzecz Strony usługę transportu towarów np. z Łotwy do Hiszpanii, w związku z czym wystawia fakturę bez podatku, to dochodzi do importu usługi wewnątrzwspólnotowego transportu towarów, z tytułu którego podatnikiem jest nabywca, czyli w tym wypadku Strona, zgodnie z cytowanym wyżej art. 17 ust. 1 pkt 4.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa), w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania.