P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku Podatnika, z dnia 4.04.2005r. (uzupełnionego dnia 26.04.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług dzierżawy kilkudziesięcioletnich używanych drewnianych domków letniskowych osobom fizycznym,

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Spółka dzierżawi osobom fizycznym kilkudziesięcioletnie drewniane domki letniskowe bez stałych fundamentów na czas określony, do których po upływie terminu dzierżawy dzierżawca ma prawo do wykupu. Domki te, posadowione na słupach betonowych nie są trwale związane z gruntem, w związku z czym, jak podaje Wnioskodawca, nie są sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Mając na uwadze powyższe Podatnik zapytuje, czy należność z tytułu dzierżawy w/w kilkudziesięcioletnich używanych drewnianych domków letniskowych osobom fizycznym jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem wnoszącego zapytanie, powyższe zwolnione jest od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Rozważając przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny, uznać należy, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru zdefiniowane zostało w art. 2 pkt 6 w/w ustawy, zgodnie z którym, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług przewidziano zwolnienie przedmiotowe dla dostawy towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującym ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie to dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Definicję towarów używanych zawarto w art. 43 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem: „Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat;
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku”.

W objaśnieniach do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) wskazano, iż budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Natomiast przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

W tym miejscu zauważyć należy, iż w grupowaniu PKOB 121 „Hotele i budynki zakwaterowania turystycznego” wymienione zostały domki kempingowe (klasa 1212).

Jednakże, jak wskazuje Podatnik w zapytaniu, kilkudziesięcioletnie drewniane domki letniskowe posadowione na słupach betonowych nie są trwale związane z gruntem, w związku z czym nie są sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

To Podatnik, w świetle obowiązujących przepisów, jest obowiązany dokonywać prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego definiowania czynności (również w zakresie klasyfikacji).

Przyjmując przedstawiony przez Wnoszącego zapytanie stan faktyczny oraz przedstawione powyżej uregulowania prawne wskazać należy, iż kilkudziesięcioletnie używane domki letniskowe, które to nie są trwale związane z gruntem, nie spełniają definicji budynku w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). W związku z powyższym nie można ich uznać za towar używany w odniesieniu do budynków i budowli lub ich części.

W myśl wyżej przytoczonej definicji towarów używanych zauważyć należy, iż przez towary używane rozumie się również pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, w tym również: wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione”.

W ust. 9 tegoż artykułu ustawodawca wskazał, że przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się nie każdą umowę lecz tylko taką umowę, na podstawie której:

• zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz
• umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

W świetle powyższego, zauważyć należy, iż w przypadku gdy umowa nie spełnia choćby jednego z powyższych wymogów, umowa ta nie jest dostawą. Jedynie spełnienie wszystkich wymogów powoduje, iż mamy do czynienia z dostawą towarów.

W przedstawionym w zapytaniu stanie faktycznym Strona wskazała, iż dzierżawca kilkudziesięcioletniego używanego drewnianego domku letniskowego bez stałych fundamentów na czas określony, ma prawo do jego wykupu.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż kupno w/w domków letniskowych bez stałych fundamentów przez osoby fizyczne, uzależnione jest od ich woli.

Jednakże, aby mówić o dostawie towarów, w myśl wyżej przytoczonego art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, to umowa dzierżawy ma przewidywać, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Ustawodawca używając sformułowania „prawo własności zostanie przeniesiono” wskazał, iż skutek w postaci przejścia własności ma być wyrażony w umowie jako bezwarunkowy.

Nie spełnienie powyższego wymogu, powoduje, iż w przypadku dzierżawy osobom fizycznym kilkudziesięcioletniego używanego drewnianego domku letniskowego bez stałych fundamentów, co do którego po upływie dzierżawy dzierżawca ma prawo jego wykupu, nie mamy do czynienia z dostawą towarów. Zatem nie można go uznać za towar używany, w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 wyżej cytowanej ustawy o VAT i tym samym powoływana czynność cywilnoprawna nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W tym miejscu zauważyć należy, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, to co nie stanowi dostawy towarów jest świadczeniem usług. Powyższe reguluje art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z jego brzmieniem: „Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)”.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż w przypadku dzierżawy kilkudziesięcioletnich używanych drewnianych domków letniskowych bez stałych fundamentów na rzecz osób fizycznych mamy do czynienia ze świadczeniem usług.

Mając na uwadze fakt, iż ustawodawca w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz w rozporządzeniu wykonawczym do tej ustawy z dnia 27 kwietnia 2004r. (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) nie obniżył stawki podatku VAT, jak również nie zwolnił z tego podatku świadczenia w/w usług, Spółka powinna stosować stawkę podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, tj. 22%.