Stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie spedycji międzynarodowej i krajowej, która jest ściśle związana z drogowym transportem ciężarowym. Przestoje, które zdaniem podatnika mają charakter odszkodowawczy powstają z winy załadowcy lub odbiorcy towaru, nie są same w sobie usługą, ale powstają przy wykonywaniu usług transportowych eksportowych, importowych, krajowych. Przestoje mogą mieć miejsce w kraju, jak i zagranicą. Ponadto podatnik podnosi, iż przestoje nie są klasyfikowane w PKWiU.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym / Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm./, przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, eksport i import towarów lub usług (art. 2 ust. 2 w/w ustawy VAT). Ponadto przepis art. 2 ust. 1 i 2 stosuje się do czynności wskazanych w art. 2 ust. 3 ustawy o VAT. Natomiast w przepisie art. 4 cyt. wyżej ustawy zawarto definicje min. towaru i usługi. Zgodnie z art. 4 ust. 1 przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części będące przedmiotem czynności określonych w art. 2, które wymienione są w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Natomiast w myśl art. 4 ust. 2 cyt. ustawy przez usługę należy rozumieć usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej

Na podstawie art. 15 ust. 1 cyt ustawy podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem, z zastrzeżeniem art. 16 i 17, jest kwota z tytułu sprzedaży towarów, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika iż podatnik prowadzi działalność w zakresie spedycji międzynarodowej i krajowej, która jest ściśle związana z transportem ciężarowym. Przestoje w transporcie drogowym, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, powstają przy wykonywaniu usług transportowych.

Z cytowanych przepisów wynika, iż aby mogła być mowa o opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi dojść do świadczenia usług. W przypadku natomiast nałożenia kary za spowodowany przez kontrahentów przestój w transporcie, nie ma mowy o jakimkolwiek świadczeniu na jego rzecz. Nałożenie kary stanowi czynność techniczną, bowiem przyczyną dla której Podatnik nalicza dodatkową kwotę jest nie wywiązanie się kontrahentów z warunków umowy. Naliczanie kary z tytułu nienależytego wywiązywania się z umowy jest swoistego rodzaju odszkodowaniem należnym Stronie, nie jest więc kwotą należną z tytułu sprzedaży o której mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy. Zapłata powyższej kwoty ma charakter rekompensaty z tytułu opóźnień w świadczeniu usługi wynikłych z działań kontrahentów i dlatego nie podwyższa podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia usługi transportowej oraz nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle powyższego obciążenie zlecającego usługę kosztami pobranej opłaty za przestój w transporcie towarowym spowodowany z winy kontrahenta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie jest czynnością wymienioną w art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.). Czynność ta, jako nie podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług winna być udokumentowana innym dokumentem niż faktura VAT zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, np. notą obciążeniową.