INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 09 lutego 2012r. (data wpływu do Organu 10 lutego 2012r.), uzupełnionym w dniach 21 marca 2012r. i 12 kwietnia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie prawa do uzyskania zwrotu poniesionych wydatków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2012r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie prawa do uzyskania zwrotu poniesionych wydatków.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 12 marca 2012r. Znak: IBPB II/2/415-206/12/HS i pismem z dnia 04 kwietnia 2012r. wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 21 marca 2012r. i w dniu 04 kwietnia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca realizuje inwestycję, tj. budynek całoroczny z podłączonymi mediami (woda, prąd, kanalizacja) określony w pozwoleniu na budowę jako „domek letniskowy”. Budowa została rozpoczęta w 2011r. i trwa do nadal. W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 marca 2012r. i z dnia 04 kwietnia 2012r. wnioskodawca wskazał, iż posiada tytuł prawny do gruntu, na którym prowadzona jest budowa domu letnisowego. Grunt ten, o powierzchni 600m² położony jest na terenach przeznaczonych pod zabudowę letniskowo-wypoczynkową i został nabyty przez wnioskodawcę i jego żonę od Gminy w drodze przetargu ustnego nieograniczonego aktem notarialnym z dnia 09 lutego 2011r. Wnioskodawca podał również, iż posiada pozwolenie na budowę z dnia 15 marca 2011r. wydane na swoje nazwisko i także faktury VAT są wystawione na jego nazwisko. Wskazał, że budowany dom letniskowy znajdujący się w miejscowości T. posiada parametry budynku całorocznego o powierzchni użytkowej 84m² i wyposażony jest w instalację elektryczną, sanitarną i wodną, będzie zamieszkiwany stale – całorocznie po zakończeniu budowy w 2013r., przy czym w kolejnym uzupełnieniu z dnia 10 kwietnia 2012r. wnioskodawca uściślił, iż będzie służył zaspokojeniu jego własnych, codziennych potrzeb letniskowych w okresie od marca do końca października każdego roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można odliczyć zwrot różnicy VAT z materiałów budowlanych związanych z budownictwem mieszkaniowym...

Zdaniem wnioskodawcy, można odliczyć różnicę podatku VAT z materiałów budowlanych, gdyż budynek ten jest budynkiem całorocznym i istnieje możliwość zameldowania się w tym budynku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Ustawa z dnia 29 sierpnia 2005r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.), reguluje zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

W art. 2 pkt 1 ww. ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym została zawarta definicja budynku mieszkalnego. W myśl tego przepisu, ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym – rozumie się przez to budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków. Przepis ten definiuje pojęcie budynku mieszkalnego przez odniesienie do pojęcia budynku, które nie zostało jednak w ustawie o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym zdefiniowane.

Określając zatem pojęcie budynku, należy odnieść się do definicji zawartej w prawie budowlanym. Budynkiem, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 07 lipca 1994r. – Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) jest obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Decydujące znaczenie dla kwalifikacji danego obiektu budowlanego jako budynku mieszkalnego jest przeznaczenie budynku. Nie jest istotna klasyfikacja statystyczna danego obiektu budowlanego. Charakteru budynku nie determinuje także treść miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego czy też treść decyzji o warunkach zabudowy lub o pozwoleniu na budowę. Istotne znaczenie ma tylko to, czy dany obiekt został wzniesiony w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i czy potrzeby takie może zaspokajać.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego;
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ww. ustawy zwrot, o którym mowa w ust. 1, dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od dnia 01 maja 2004r.

Zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 01 maja 2004r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką 22% i wyższą (art. 3 ust. 3 w zw. z art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej. Z kolei w myśl art. 2 pkt 3 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze – rozumie się przez to fakturę VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentującą zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje, pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl natomiast art. 4 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków, związanych z budownictwem mieszkaniowym, prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 07 lipca 1994r – Prawo budowlane (Dz. U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z dnia 07 lipca 1994r. – Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.
   
   

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 5 pkt 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, kopie faktur dokumentujących poniesione wydatki należy załączyć do składanego w urzędzie skarbowym wniosku o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym poniesionych od dnia 01 maja 2004r. (VZM-1).

Natomiast w myśl art. 3 ust. 8 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz materiałów budowlanych uwzględniający materiały budowlane, które do dnia 30 kwietnia 2004r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 01 maja 2004r. są opodatkowane podatkiem VAT.

Obowiązujący do 31 grudnia 2010r. wykaz materiałów budowlanych, których zakup uprawniał do otrzymania zwrotu niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, zawarty był w załączniku do obwieszczenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 30 grudnia 2005r. w sprawie ogłoszenia wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 01 maja 2004r. są opodatkowane podatkiem VAT (Dz. Urz. MTiB z 2006r. Nr 1, poz. 1).

Natomiast od 01 stycznia 2011r. obowiązuje załącznik do obwieszczenia Ministra Infrastruktury z dnia 03 września 2010r. w sprawie ogłoszenia obowiązującego od dnia 01 stycznia 2011r. wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 01 maja 2004r. są opodatkowane podatkiem VAT (Dz. Urz. Min. Infrastruktury Nr 11, poz. 35). Wykaz ten opiera się na symbolach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług opublikowanej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca w dniu 15 marca 2011r. uzyskał pozwolenie na budowę budynku letniskowego położonego w innej miejscowości niż wnioskodawca mieszka na działce przeznaczonej pod zabudową letniskowo-wypoczynkową. Wnioskodawca wskazał, że budowany dom letniskowy spełnia parametry budynku całorocznego wyposażonego w instalację elektryczną, sanitarną i wodną. Wnioskodawca wskazał również, że przedmiotowy budynek będzie służył zaspokajaniu jego własnych, codziennych potrzeb letniskowych w okresie od marca do końca października każdego roku.

W przedmiotowej sprawie, podstawą rozstrzygnięcia jest ustalenie czy wnioskodawcy przysługuje prawo do zwrotu niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym poniesionych na budowę budynku określonego w pozwoleniu na budowę jako budynek letniskowy.

Z wykładni systemowej można wywieść, że w pojęciu budynku mieszkalnego mieści się także pojęcie budynku, który zamierza wznieść wnioskodawca. Ani ustawa dotycząca prawa budowlanego, ani ustawa podatkowa nie zawiera definicji budynku letniskowego. Co do zasady, o tym czy dom można uznać za letniskowy, czy za budynek mieszkalny, decyduje jego przeznaczenie. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316), budynek rekreacyjny należy do klasy budynków mieszkalnych, jednakże dla oceny możliwości skorzystania z ulgi istotne jest ustalenie czy w danym budynku podatnik będzie realizował swoje cele mieszkaniowe, czy jedynie potrzeby związane z rekreacją i wypoczynkiem. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Sądu Najwyższego utrwaliło się stanowisko, że budynek rekreacyjny może być zaliczony do kategorii budynków mieszkalnych tylko wtedy, gdy będzie użytkowany faktycznie przez właściciela i jego bliskich, służąc tym samym zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych. Jeżeli podatnik korzysta z domu jedynie w celach wypoczynkowych, sezonowo, wówczas dom taki uznać należy za letniskowy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że budynek letniskowy będzie mieścił się w pojęciu budynku mieszkalnego wówczas, gdy będzie użytkowany faktycznie przez właściciela (i jego bliskich), służąc zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych (czyli nie rekreacyjnych, wypoczynkowych, sezonowo bądź w celu lokaty kapitału). Zatem, wybudowany budynek ma stanowić ośrodek zaspokajania codziennych potrzeb związanych z zamieszkiwaniem i typowymi funkcjami mieszkania. Nie chodzi bowiem o wykorzystywanie budynku tylko okresowo, podczas wypoczynku, urlopów, dni wolnych itp.

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawioną ugruntowaną linię orzeczniczą należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie zostanie zrealizowany warunek pozwalający uznać, że dom letniskowy wnioskodawcy ma charakter budynku mieszkalnego. Jak już wskazano powyżej ważne jest faktyczne przeznaczenie i wykorzystywanie budynku a nie to co wynika z projektu budynku i możliwość zameldowania się w nim.

Podsumowując, prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych nie dotyczy budowy jakiegokolwiek domu, lecz domu, który jest budynkiem mieszkalnym. Budynek letniskowy, który nie zaspakaja potrzeb mieszkaniowych w sposób ciągły nie jest budynkiem mieszkalnym. Po wybudowaniu budynku letniskowego budynek ten nie będzie zaspakajał potrzeb mieszkaniowych wnioskodawcy, albowiem spełniał będzie okresowo rolę domu letniskowego. Wyjaśnić należy, iż również ewentualne zamieszkanie w przyszłości w nim na stałe, tj. całorocznie także nie pozwala na zwrot podatku, albowiem dla organu podatkowego taki zamiar jest przyszły i niepewny. W związku z powyższym nie ma podstaw do twierdzenia, że budynek letniskowy jest budynkiem mieszkalnym w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2005r., której wykładnia jest jednoznaczna w orzecznictwie sądowym.

Z tego powodu tutejszy organ nie może potwierdzić, że wnioskodawca może otrzymać zwrot części wydatków związanych z budową domu letniskowego. Potrzeby mieszkaniowe wnioskodawcy nie będą zaspakajane w przedmiotowym budowanym budynku letniskowym uwagi na fakt, iż powstający dom letniskowy nie będzie służył zaspokojeniu jego własnych potrzeb mieszkaniowych, tj. nie będzie spełniał całorocznej funkcji mieszkalnej (lokum, w którym koncentruje się życie rodzinne). Wnioskodawca zatem, w związku z realizacją inwestycji, nie jest uprawniony do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych.

Stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez wnioskodawcę do wniosku nie mogły podlegać analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji, gdyż nie należy to do kompetencji tut. Organu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.