Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że spółka jest dystrybutorem energii cieplnej do odbiorców na terenie lewobrzeżnej części miasta, zakupującym energię u jego wytwórcy. Pomiędzy spółką a producentem energii do końca 2004 r. obowiązywała wieloletnia umowa sprzedaży ciepła (obecnie wypowiedziana), definiująca w szczególności wielkość zamówionej mocy cieplnej na poszczególne lata.

Pod koniec 2004 r., wnioskodawca złożył zamówienie na dostawę energii na 2005 r., określając w nim moc zamówioną na poziomie 310 MW, która zabezpiecza potrzeby cieplne lewobrzeżnej części miasta. Wyższa ilość zamówionej mocy powoduje wzrost obciążeń dla odbiorców ciepła i wzrost kosztów dla spółki (co jest niekorzystne dla każdej strony).

Producent energii nie zaakceptował zamówionej przez spółkę mocy, powołując się na treść umowy wieloletniej (koniec okresu wypowiedzenia upłynął 31.12.2004 r.). Spółka zakwestionowała również ilość dostarczanego nośnika ciepła - wody uzupełniającej, uważając, że wykorzystuje tylko 90% nośnika ze 100% fakturowanego, a 10% wykorzystuje natomiast producent energii.

Wobec braku porozumienia między stronami, wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Regulacji Energetyki z wnioskiem o wydanie postanowienia nakazującego wytwórcy energii, kontynuowanie dostaw ciepła do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia przez Prezesa URE sporu w przedmiocie ustalenia treści umowy o dostawy ciepła i mocy na 2005 r.

W dniu 31.12.2004 r. Urząd wydał tymczasowe postanowienie do czasu wydania decyzji orzekającej ustalenie treści umowy na dostawy mocy i ciepła pomiędzy producentem a wnioskodawcą, określając moc dostawy wytwórcy do wnioskodawcy w 2005 r. na poziomie 369,75 MW. Postanowienie obowiązuje do czasu wydania decyzji ostatecznej.

Faktury wystawione przez wytwórcę za styczeń, luty, marzec, kwiecień i maj, opiewają na moc 369,75 MW, która jest kwestionowana przez wnioskodawcę. Wytwórca nie zgadza się na wystawienie faktur korygujących na różnicę pomiędzy mocą zamówioną a fakturowaną (tj. 59,75MW). Konsekwentnie wnioskodawca za wskazaną różnicę mocy nie dokonuje płatności.

Zgodnie z ustawą o VAT, podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca uznał, że wykazywana przez wytwórcę na fakturach moc cieplna w wielkości przekraczającej moc zamówioną, nie została przez wnioskodawcę nabyta. Wobec powyższego nie ma związku część kwot wykazanych na fakturze (odnoszących się do nadwyżki mocy nad wielkość zamówioną) z jakąkolwiek działalnością spółki i dlatego też od otrzymanych do chwili obecnej faktur odliczyła podatek naliczony wyłącznie w części dotyczącej mocy zamówionej (tj. 310 MW).

W konsekwencji, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, wnioskodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów, kwoty dotyczące nadwyżki mocy cieplnej nad zamówioną oraz 10% ilości nośnika ciepła.

W dniu 30.06.2005 r. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydał decyzję, w której ustalił wielkość mocy zamówionej na poziomie 348,00 MW oraz przyjął stanowisko wnioskodawcy w sprawie rozliczeń za dostarczony nośnik ciepła - wodę uzupełniającą. Wielkości określone w decyzji nie spełniły oczekiwań wnioskodawcy w części dotyczącej pobranej i nadal aktualny jest spór między stronami. Jednocześnie wnioskodawca podkreśla, że w chwili obecnej, nie jest możliwe określenie terminu zakończenia sporu z wytwórcą energii, jak również wskazanie na czyją korzyść spór zostanie rozstrzygnięty, według przewidywań może trwać do 2 lat.

Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego, wnioskodawca ma wątpliwości, czy spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z otrzymaną fakturą od dostawcy energii cieplnej w miesiącu w którym przypada termin płatności, zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 3?

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik formułuje stanowisko, że regulacja z zakresu VAT odnosząca się do momentu odliczania podatku naliczonego związanego z zakupem energii cieplnej wykazuje, że dla odliczenia nie jest konieczne otrzymanie (odbiór) całości energii, a jedynie otrzymanie faktury określającej termin płatności.

Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie stwierdza, że stanowisko podatnika jest prawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie przepisy art. 86 ust. 1, ust. 2 i ust. 10 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.),

Zastosowanie powołanej normy skutkuje dokonaniem oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący.

W myśl art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3 - 7, m. in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, powstaje w przypadku nabycia towarów i usług, o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 1, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu dotyczy - w rozliczeniu za okres, w którym przypada termin płatności. Art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy, precyzuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu m.in. energii cieplnej.

Jak wynika z powyższych przepisów ustawodawca nie uzależnił prawa do obniżenia kwoty podatku należnego od formy i zakresu uregulowania należności wynikającej z faktury VAT, zatem spółka otrzymując faktury za zakup energii cieplnej które zgodnie z obowiązującymi przepisami stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego ma prawo obniżyć podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez sprzedawcę energii.

W przypadku uwzględnienia roszczeń jednej ze stron, wszelkie nieprawidłowości należy skorygować wystawiając zgodnie z obowiązującymi przepisami faktury korekty.