POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującej kwestii:

możliwości zaliczenia wydatku poniesionego na zakup samochodu osobowego do kosztów uzyskania przychodu z najmu

i uznaje przedstawione we wniosku stanowisko za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 30.07.2005 r. (data wpływu 02.08.2005 r.) zwróciła się Pani do tut. organu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym przedstawiła Pani następujący stan faktyczny:

Jest Pani właścicielką dwóch lokali użytkowych i jednego lokalu mieszkalnego, które Pani wynajmuje. Najem jest Pani odrębnym źródłem przychodów nie związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W grudniu 2004 r. zakupiła pani samochód osobowy, który wykorzystuje Pani przy najmie (dojazd do wynajmowanych lokali, przewóz materiałów potrzebnych do napraw i remontów).

W związku z tym zwróciła się Pani do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z pytaniem, czy wydatek poniesiony na nabycie samochodu może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm.), stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000 r. z późn. zm.) źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Dochodem z w/w źródła, jak stanowi art. 9 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Do przychodów z najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego zapisana w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższa definicja oznacza, że podatnik osiągający przychody z najmu może pomniejszyć je o takie koszty, które nie zostały wymienione w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów oraz dla których można znaleźć związek przyczynowo - skutkowy między ich poniesieniem a powstaniem przychodu.

Stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 1 lit b w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Jednakże zgodnie z art. 22 ust. 8 tej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22 a - 22 o z uwzględnieniem art. 23.

W myśl postanowień art. 22 a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22 c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23 a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem w świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego, poniesiony przez Panią wydatek na nabycie samochodu osobowego zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit b ustawy nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, bowiem środek ten nie jest wykorzystywany przez Panią na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - art. 22 a ust. 1. Kosztem uzyskania przychodu w przedmiotowej sprawie będą natomiast wydatki związane z bieżącą eksploatacją tego samochodu, jednakże tylko wówczas, gdy będą miały wpływ na uzyskanie przychodu z najmu przedmiotowych lokali.

W/w interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4, w związku z art. 236 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowejw Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowegow Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.