Na podstawie przepisów art. 14a § 1, 3 i 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (jedn. tekst w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sokołowie Podlaskim stwierdza, że stanowisko podatników przedstawione we wniosku złożonym do tut. Urzędu Skarbowego w dniu 28 lipca 2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 02.09.2005r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - w sprawie nie zaliczenia w koszty uzyskania przychodu wynagrodzenia wypłaconego pracownikowi zatrudnionemu w charakterze windykatora, w przypadku gdy firma nie uzyskuje przychodów - jest prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e
Wnioskiem złożonym do tut. Urzędu w dniu 28 lipca 2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 02.09.2005 r., podatnicy zwrócili się z prośbą o wydanie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Firma X do roku 2001 zajmowała się pośrednictwem w udzielaniu kredytów ratalnych. Z tego tytułu uzyskiwała od banku prowizję za pośrednictwo, którą podatnicy uznawali za przychód podlegający opodatkowaniu.

W dniu 24 lipca 2001 r. firma rozwiązała umowę pośrednictwa kredytowego z bankiem. Od tego dnia do chwili obecnej Spółka nie zawarła żadnych umów kredytowych i w związku z tym nie osiągnęła przychodu z tego rodzaju działalności.

W czasie trwania działalności wiele osób nie spłacało zaciągniętych za pośrednictwem firmy kredytów, co spowodowało, że bank obciążył podatników wartością niespłaconych kredytów.

W związku z zaistniałą sytuacją podatnicy ww. firmy zatrudnili osobę w charakterze windykatora, która zajmuje się ściągnięciem należności od dłużników.

Podatnicy wyraźnie podkreślają, że od 24.07.2001 r. nie osiągają przychodów z tytułu pośrednictwa finansowego, natomiast zajmują się ściąganiem swoich należności, które za nieuczciwych kredytobiorców musieli pokryć na rzecz banku.

Zdaniem podatników wynagrodzenie wypłacone osobie zatrudnionej w charakterze windykatora, w przypadku gdy firma nie uzyskuje przychodów - nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

Udzielając interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sokołowie Podlaskim informuje, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych fizycznych (jednolity tekst w Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Treść powołanego wyżej art. 14 oznacza, że nawet brak zapłaty w przewidzianym przez strony terminie rodzi obowiązek podatkowy i zobowiązanie podatkowe w zakresie sumy należnej od wykonanego świadczenia.

Zatem prowizja udzielana przez bank za świadczone usługi z tytułu pośrednictwa finansowego stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z ogólną regułą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tejże ustawy. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodu jest każdorazowo łączne spełnienie dwóch przesłanek:

1. celem powinno być osiągnięcie przychodów, i
2. wydatek nie znajduje się na liście zawartej w art. 23 ust. 1 ustawy, stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które w żadnych okolicznościach nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, aby uznać, że dany wydatek (koszt) jest kosztem uzyskania przychodu, niezbędne jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem konkretnego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że firma X pośrednictwem w udzielaniu kredytów ratalnych zajmowała się do 2001 roku, natomiast z dniem 24 lipca 2001 r. rozwiązała umowę pośrednictwa kredytowego z bankiem i od tego dnia nie zawarła żadnej umowy kredytowej ani nie uzyskała żadnego przychodu z tego tytułu.

Z posiadanych przez tut. Urząd akt podatkowych firmy wynika natomiast, że usługi pośrednictwa finansowego firma prowadziła na podstawie umowy zawartej z bankiem o pośrednictwo i finansowanie sprzedaży ratalnej towarów i usług. Z umowy tej wynika, że pośrednik - firma ponosi pełną odpowiedzialność wobec banku za szkody powstałe na skutek niestarannego działania oraz za błąd w doborze sprzedawcy (kredytobiorcy), a także odpowiedzialność za spłatę kredytów udzielonych za jego pośrednictwem.

Z tytułu prowadzonego pośrednictwa finansowego przychodem Spółki była udzielana przez bank prowizja. Część tej prowizji bank zabezpieczał na pokrycie zaległości we wpłatach rat przez klientów w formie funduszu kaucyjnego, pozostała część stawiana była do dyspozycji Spółki jako koszty manipulacyjne.

Przychodem Spółki z tytułu pośrednictwa finansowego były odpisy na fundusz kaucyjny i koszty manipulacyjne, stanowiące wielkość udzielonej prowizji przez bank za świadczone usługi.

Obecnie, jak wynika z pisma z dnia 02.09.2005 r., firma zajmuje się jedynie odzyskiwaniem należności od nieuczciwych klientów, reprezentowaniem firmy w sądach, przygotowywaniem wniosków komorniczych oraz windykacją bezpośrednią.

W świetle powyższego, odzyskane w ten sposób należności nie stanowią dla firmy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w momencie ich odzyskania, gdyż w myśl powołanego wyżej art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu ww. podatkiem podlegała cała kwota prowizji udzielona przez bank, w okresie świadczenia przez firmę usług z tytułu pośrednictwa finansowego.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz uwzględniając postanowienia art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiące, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów (tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości), wobec przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynika, że ponoszone przez firmę ww. wydatki nie mają związku z osiągnięciem przychodu, z jego zabezpieczeniem, ani też z zachowaniem źródła przychodu - wydatki związane z zatrudnieniem pracownika w celu odzyskania należności od nieuczciwych klientów, poniesione w roku podatkowym, w którym firma nie uzyskuje żadnego przychodu (nie prowadzi działalności w zakresie pośrednictwa finansowego) - nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu.

Powyższa interpretacja dotyczy przedstawionego przez podatników stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.