Na podstawie art. 14a § 4, w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30 kwietnia 2005 r. (data wpływu 17.05.2005) dotyczącego udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Piasecznie stwierdza, że stanowisko zajęte przez Pana w przedmiotowej sprawie nie jest prawidłowe.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że od 6 lutego 2004 r. Pan Xy jest zatrudniony przez spółkę Y S.A. z siedzibą w Szwajcarii. Pracę wykonuje na terenie Rosji. W roku 2004 Pan Xy większość czasu spędził w Rosji (łącznie ok. 260 dni). Kontrakt zawarty jest na czas nieograniczony, Pan Xy planuje, iż w Rosji przebywać będzie jeszcze przez kilka lat, po czym wróci do Polski. Pan Xy jest zameldowany pod adresem w Zz (w mieszkaniu będącym jego własnością), jednakże nie przebywał tam na stałe w roku 2004. Ponieważ spółka Y S.A. nie ma siedziby na terytorium Polski, spółka nie pobierała zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Pan Xy również nie wpłacał żadnych zaliczek na podatek. W Rosji wynagrodzenie otrzymywane przez Pana Xy podlega podatkowi dochodowemu naliczanemu wg stawki 13%. Zeznanie roczne o wysokości osiągniętego dochodu w 2004r. zostało złożone w Polsce.

Wątpliwość Pana budzi, czy wynagrodzenie otrzymywane przez Pana Xy w Rosji podlega opodatkowaniu w Polsce.

W Pana opinii wynagrodzenie otrzymywane przez Pana Xy w Rosji nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli maja miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl zaś art. 4a ustawy, zasady podlegania obowiązkowi podatkowemu (nieograniczonemu lub ograniczonemu o którym mowa w art. 3 ust. 2a) należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Przy badaniu kwestii miejsca zamieszkania osoby fizycznej, która jest związana z więcej niż jednym państwem należy wziąć pod uwagę kryteria wynikające z przepisu określającego miejsce zamieszkania (tj. rezydencję podatkową), zawarte w umowie międzynarodowej.

W przypadku Pana Xy jest to umowa z 22 maja 1992 r. zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. nr 125, poz. 569).

W rozumieniu art. 1 ust. 2 ww. umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu (...).

Miejsce zamieszkania należy interpretować jako konkretne miejsce (mieszkanie, dom) dostępne dla danej osoby w każdym czasie w danym państwie.

W myśl ust. 4, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się Państwach, to należy uznać, że ma miejsce zamieszkania w tym Państwie w którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. Przy stosowaniu tego kryterium należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności, które wskazują, gdzie znajduje się centrum interesów życiowych danej osoby.

Okolicznościami istotnymi z tego punktu widzenia będą np. powiązania o charakterze rodzinnym, towarzyskim, miejsce zarobkowania, miejsce aktywności kulturalnej i politycznej, miejsce usytuowania majątku.

W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Piasecznie wynagrodzenie Pana Xy podlega opodatkowaniu w Polsce i słuszne było złożenie zeznania za 2004 r. w tutejszym urzędzie. Pan Xy jest obywatelem Polski, na terytorium Rzeczypospolitej posiada miejsce stałego zamieszkania i nie można uznać, że jego związki z Rosją są silniejsze niż z naszym krajem.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku, według stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia i obowiązuje do czasu zmiany stanu faktycznego lub zmiany przepisów o czym organ podatkowy nie informuje.

W myśl art. 14b § 1 powołanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, natomiast, zgodnie z art. 14b § 2, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Piasecznie. Stosownie do art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.