Na podstawie:art. 14a § 1 § 3 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łęcznej udzielając informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym na wniosek Podatnika uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Dnia 20.07.2005 r. Podatnik, złożył wniosek do Urzędu Skarbowego w Łęcznej o interpretację przepisów podatkowych. We wniosku tym, Podatnik wskazuje, że jest obywatelem włoskim, posiada włoski NIP podatkowy i we Włoszech jest zameldowany na pobyt stały. Od 1997 r. Wnioskodawca w Polsce prowadzi spółkę z o.o. z udziałem kapitału włoskiego, pełniąc w niej funkcję członka zarządu oraz posiada PESEL i NIP wydany przez Drugi Urząd Skarbowy w Lublinie, a od uzyskanych dochodów w Polsce, co roku składa PIT-37. Wnioskodawca zameldowany jest w Polsce na pobyt czasowy natomiast przebywa w Polsce z zamiarem stałego zamieszkania. Podatnik zwraca się z pytaniem czy po wymeldowaniu się z Włoch i po założeniu w Polsce spółki jawnej, jednocześnie przebywając na karcie czasowego pobytu, będzie mógł płacić podatek dochodowy liniowy w wysokości 19% podstawy obliczenia podatku, o którym mowa w art. 30c ust. 2 i in. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko Wnioskodawcy jest takie, że rejestrując działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, jednocześnie przebywając na karcie czasowego pobytu, będzie mógł płacić podatek liniowy w wysokości 19%. Ponadto Podatnik we wniosku podnosi kwestie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w odniesieniu do zastosowania podatku liniowego 19% dla tych dochodów.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łęcznej dokonał oceny stanowiska pytającego w następujący sposób. W polskim prawie podatkowym obowiązek podatkowy osoby fizycznej uzależniony jest od jej miejsca zamieszkania. Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wymieniają nieograniczony i ograniczony obowiązek podatkowy. Nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, od całości swoich dochodów, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy, podlegają osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zaś ograniczonemu, tylko od dochodów osiąganych w Polsce, te które miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie mają (art. 3 ust. 2a). Stosownie do art. 4a, powołanej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1 i ust. 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W tym przypadku umową, którą należy stosować jest Umowa z dnia 21 czerwca 1985 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się z opodatkowania (Dz.U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374). Aby ustalić jakiemu obowiązkowi podatkowemu będzie podlegała osoba fizyczna w Polsce należy ustalić jej miejsce zamieszkania. Powołana wyżej Umowa, w art. 4 definiuje miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i zgodnie z treścią tego artykułu miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się w tym państwie, w którym posiada ona stałe miejsce zamieszkania. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w art. 25 jako miejsce zamieszkania osoby fizycznej wskazuje miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Na tak zdefiniowane miejsce zamieszkania składają się więc dwa elementy: element faktycznego przebywania jak i zamiar stałego pobytu w tym miejscu. Jeżeli natomiast osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu państwach to za miejsce jej zamieszkania uważa się to państwo, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Ustalając ośrodek interesów życiowych osoby należy w sposób całościowy wziąć po uwagę: jej powiązania rodzinne i towarzyskie, miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oraz wszelkiego rodzaju innej działalności. W przypadku gdy uwzględniając powyższe, nie można ustalić w którym państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z tych państw to za miejsce zamieszkania uznaje się państwo w którym zazwyczaj przebywa. Jeżeli natomiast przebywa w obydwu państwach to za miejsce zamieszkania uważa się to państwo, którego jest obywatelem. Gdy na podstawie wyżej wymienionych wytycznych nie można ustalić miejsca zamieszkania osoby, Państwa rozstrzygają w tej kwestii w drodze wzajemnego porozumienia.

Ponieważ Wnioskodawca przebywa na terytorium Rzeczypospolitej, jak również jego zamiarem jest stały pobyt w Polsce, to w świetle powyższego, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy i w Polsce podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem oczywiście umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

Ustawa z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 202, poz. 1956) wprowadziła podatek liniowy według jednolitej stawki, jako alternatywny sposób opodatkowania osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Podatek ten, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynosi 19% podstawy opodatkowania i stosowany może być do dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 (z zastrzeżeniem art. 29, 30, 30d i art. 44 ust. 4, tzn. z wyłączeniem przychodów, o których mowa w tych przepisach). Przepis art. 9a ust. 2 ustawy stanowi, że podatnicy mają prawo wyboru opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem liniowym na zasadach określonych w art. 30c, ale mogą także rozliczać się na zasadach dotychczasowych. Jeżeli podatnik chce skorzystać z takiej możliwości, to do dnia 20 stycznia roku podatkowego obowiązany jest złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze takiej formy opodatkowania. Jeżeli natomiast podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Podatnicy, którzy tych obowiązków nie dopełnią nie mogą skorzystać z możliwości opodatkowania podatkiem liniowym. Dokonując wyboru tej formy opodatkowania należy dodać, że wybór ten dotyczy wszystkich form prowadzonych przez podatnika działalności, do których stosuje się przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc i do działalności prowadzonej w formie spółki jawnej, która będąc spółką niemającą osobowości prawnej, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 8 ust. 1 i 2 tejże ustawy. Poza terminowym zawiadomieniem o wyborze formy opodatkowania, ustawodawca nakłada inne ograniczenia w stosowaniu stawki 19% podatku, tj. podatku liniowego. 19% podatku nie stosuje się jeżeli podatnik uzyskuje z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub w formie spółki niemającej osobowości prawnej przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które on lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy w roku poprzedzającym rok podatkowy lub wykonywał lub wykonuje w danym roku.

Jak wynika z powyższego, art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia możliwości korzystania z tego sposobu rozliczenia podatku dochodowego od tego czy dana osoba objęta jest ograniczonym bądź nieograniczonym obowiązkiem podatkowym. Jednakże w tym drugim przypadku, tj. gdy podatnik posiada nieograniczony obowiązek podatkowy i osiąga dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a dochody te nie są zwolnione z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Zasada ta ma zastosowanie również gdy podatnik ten uzyskuje wyłącznie dochody z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 30c ust. 4 i ust. 5).

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łęcznej (art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia Stronie zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.