We wniosku zostały postawione dwa pytania:1. dotyczące sytuacji gdy pracownik otrzymuje pełną dietę z tytułu zagranicznej podróży służbowej, a z dokumentów hotelowych (voucher, faktura) wynika, że cena obejmuje nocleg wraz ze śniadaniem, to czy część diety (15%) przeznaczonej na pokrycie kosztów śniadania winna stanowić dochód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych,2. dotyczące opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych różnicy pomiędzy faktycznie poniesionymi przez pracownika kosztami przejazdów z lotniska do hoteli i na lotnisko oraz lokalnych przejazdów w trakcie odbywania zagranicznej podróży służbowej a ryczałtami wynikającymi z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.Stanowisko organu podatkowego na każde z tych pytań stanowi odrębne postanowienie. Niniejsze postanowienie stanowi odpowiedź na drugie z zadanych pytań.Stan faktyczny: Przepisy dotyczące delegacji przyznają pracownikom ryczałty dotyczące przejazdów:- z lotniska do hoteli i na lotnisko,- lokalnych przejazdów w trakcie pobytu w delegacji.W niektórych przypadkach np. związanych z porą przylotu czy odlotu, pracownicy uzyskują zgodę pracodawcy na przejazd na lotniska i z lotniska a także na przejazdy z hotelu do zakładu taksówką. Wnioskodawca zwraca swoim pracownikom kwotę faktycznie poniesionych z powyższego tytułu wydatków w wysokości wyższej od limitów zakreślonych na ten cel w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. Wątpliwości wnioskodawcy budzi fakt czy różnica między faktycznie poniesionymi wydatkami na przejazdy (taxi) a ryczałtami na te przejazdy wynikającymi z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej jest przychodem pracownika podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko podatnika:Zdaniem pytającego wydatki pracownika związane z przemieszczaniem się taksówką zarówno na lotnisko a także w trakcie lokalnych przejazdów w przypadku wyrażenia zgody przez kierownictwo zakładu delegującego winno być wolne od podatku jako wynikające z określonej sytuacji.

Ocena stanu faktycznego: W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 12 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju (...). Stosowne uregulowanie zawiera rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). W myśl § 2 cytowanego rozporządzenia, z tytułu podróży odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:1. diety,2. zwrot kosztów:a) przejazdów i dojazdów,b) noclegów,c) innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.Ponadto § 10 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia stanowi, że pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości, w której pracownik korzystał z noclegu a na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży. Jednocześnie ust. 3 tego paragrafu mówi, że ryczałty, o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują, jeżeli:1) pracownik odbywa podróż pojazdem samochodowym (służbowym lub prywatnym);2) strona zagraniczna zapewnia bezpłatne dojazdy;3) pracownik nie ponosi kosztów, na których pokrycie przeznaczone są wymienione ryczałty.Zatem w przypadku zwrotu przez pracodawcę pracownikom kosztów dojazdów w kwocie przekraczającej limity wynikające z treści § 10 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia powstała różnica będzie przychodem pracownika podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.Reasumując powyższe stwierdzić należy, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) korzysta jedynie zwrot, poniesionych w trakcie odbywania zagranicznej podróży służbowej, kosztów dojazdów w granicach limitów zakreślonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.