DECYZJA

Na podstawie art.14 b par.5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Ordynacja podatkowa /j.t.Dz.U. z 2005 r.,Nr 8,poz.60 z późn.zm./ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 9 września 2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mławie z dnia 1 września 2005 r. Nr US.13.PD 415-7a/2005 uznające za nieprawidłowe stanowisko Spółki dotyczące interpretacji prawa podatkowego w zakresie obowiązku składania przez wspólnoty mieszkaniowe deklaracji podatkowej CIT,postanawia:

- odmówić zmiany postanowienia organu podatkowego I instancji.

UZASADNIENIE:

W dniu 14 lipca 2005 r. Podatnik zwrócił się z wnioskiem do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mławie o interpretację przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie obowiązku składania przez wspólnoty mieszkaniowe deklaracji podatkowej CIT , przedstawiając stan faktyczny i własne stanowisko w sprawie jak niżej :

Właściciele lokali dokonują przedpłat na pokrycie kosztów utrzymania i zarządu nieruchomości wspólnej. Wszystkie pożytki i przychody z nieruchomości wspólnej w całości służą pokryciu wydatków związanych z jej utrzymaniem. Zdaniem wnioskodawcy w/w przepłaty nie stanowią przychodu wspólnoty , bowiem w całości służą pokryciu wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej . Tym samym nie ma uzasadnienia do składania przez wspólnotę mieszkaniową deklaracji CIT. Według Spółki wniesione przepłaty - na koniec każdego roku - podlegają rozliczeniu do wysokości faktycznie poniesionych kosztów na utrzymanie nieruchomości danej wspólnoty . Nie powstaje zatem żaden dochód - działalność zamyka się wynikiem "0".

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Mławie po dokonaniu analizy stanu faktycznego przedstawionego przez Jednostkę w przedmiotowym wniosku oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych , postanowieniem Nr US.13PD415-7a/2005 z dnia 1 września 2005 roku uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe wskazując , że środki pieniężne uzyskane z przepłat wniesionych na konto Wspólnoty - kwalifikuje się do przychodów w rozumieniu art.12 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych . Otrzymane środki pieniężne stają się kosztem uzyskania przychodu dopiero w momencie wydatkowania ich zgodnie z przeznaczeniem. Odsetki od tych środków , zgromadzonych na rachunku bankowym stanowią przychód Wspólnoty.

Natomiast zgodnie z art.25 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,wszyscy podatnicy - bez wezwania , obowiązani są do składania deklaracji o wysokośći osiągniętego dochodu od początku roku /CIT/.

Jednak w myśl art.25 ust.5 cyt. ustawy , podatnik przeznaczający uzyskane dochody na cele statutowe może być zwolniony z tego obowiązku - dopiero od dnia złożenia właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego pisemnego oświadczenia , że jest podatnikiem realizującym wyłącznie cele statutowe oraz nie dokonuje wydatków na inne cele niż cele statutowe.

Podatnik , który takiego oświadczenia nie złożył ma obowiązek składania comiesięcznych deklaracji CIT-2 jak również zeznania rocznego CIT-8, w obowiązujących terminach.

Strona nie zgodziła się z powyższym postanowieniem i wniosła na nie zażalenie z dnia 4 lipca 2005 roku do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W zażaleniu zarzucono organowi I instancji błędną klasyfikację przedpłat dokonywanych przez poszczególnych członków wspólnoty mieszkaniowej. Zdaniem Strony wpłaty te mają charakter zaliczek w rozumieniu przepisu art.12 ust.4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. O tym , że kwoty te stanowią zaliczki na poczet utrzymania nieruchomości wspólnej , zdaniem Wnioskodawcy stanowi zarówno ustawa o własności lokali jak i kodeks cywilny.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - po zapoznaniu się z materiałem zgromadzonym w aktach sprawy oraz argumentami Strony przedstawionymi w zażaleniu , zważył , co następuje:

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki nie posiadające osobowości prawnej podlegają przepisom ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z obowiązującymi przepisami art.12 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Natomiast w myśl przepisów art.12 ust.4 pkt 1 cyt.ustawy, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług , które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Wpłaty dokonane przez poszczególnych członków Wspólnoty na jej konto - nie są wpłatami zaliczek na poczet dostaw towarów lub usług, o których stanowi art.12 ust.4 updop , bowiem istotą Wspólnoty nie jest świadczenie usług na rzecz jej członków , a jedynie gromadzenie środków finansowych i dokonywanie z nich stosownych opłat - ponoszenie kosztów zarządu nieruchomością wspólną określonych w art.14 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali /Dz.U.z 2003 r.,Nr 119,poz.116/.Stąd treść art.15 ustawy o własności lokali :" Na pokrycie kosztów zarządu , właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących wpłat, płatne z góry do 10 dnia każdego miesiąca" nie przesądza o tym , że są to zaliczki w rozumieniu art.12 ust.4 ustawy o podatku dochodowym.

Reasumując , przedpłaty wpływające na konto Wspólnoty stanowią przychód w rozumieniu art.12 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych , a nie zaliczki w rozumieniu ar.12 ust.4 pkt 1 tej ustawy. Prawidłowe w związku z tym jest stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w Mławie dotyczące interpretacji przepisów podatkowych w zakresie obowiązku składania przez Wspólnoty mieszkaniowe deklaracji CIT.

Skoro Wspólnota jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje pieniądze - przedpłaty na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną , które w myśl art.12 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - są jej przychodami, to zgodnie z art.25 ust.1 cyt. ustawy , obowiązana jest również do składania miesięcznych deklaracji CIT-2. Z obowiązku tego Wspólnota może zostać zwolniona od dnia złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, pisemnego oświadczenia o treści określonej w art.25 ust.5 cyt. ustawy.

W tych okolicznościach faktycznych i prawnych Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie znalazł podstaw do uwzględnienia zażalenia Spółki, stąd działając na podstawie art.14b par.5 pkt 1 Ordynacji podatkowej, postanowił jak w sentencji.