Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w związku z obowiązkiem wyrażonym w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2004 r. dokonuje interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej korekty podatku naliczonego, w sytuacji gdy środek trwały amortyzowany jest krócej niż 5 lat.

W piśmie z dnia 05.05.2004 r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z prośbą o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w związku z przepisami art. 16g i 16h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

W udzielonej odpowiedzi z dnia 02.07.2004 r. Nr US72/ROP1/423-550/04/AS Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał, iż zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w przypadku nabycia towarów i usług, które na podstawie odrębnych przepisów są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji – korekty podatku naliczonego, o których mowa w ust. 1 tej ustawy, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości – w ciągu 10 lat, począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Podzielił też stanowisko Strony, że w związku z dokonywaniem przedmiotowych korekt podatku naliczonego, niewłaściwe jest dokonywanie co roku zmian wartości początkowej środków trwałych, a zmiany wartości podatku naliczonego w wyniku tych korekt winny być odnoszone w koszty operacyjne inne niż koszty amortyzacji.

Ponadto Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wskazał, iż w ustawie o podatku od towarów i usług nie został uregulowany sposób dokonywania korekt podatku naliczonego w sytuacji, gdy środek trwały amortyzowany jest krócej niż 5 lat.

Z przepisu art. 91 ust. 4 i 5 ustawy o VAT wynika, że w przypadku dokonania sprzedaży środka trwałego – przed upływem 5 (odpowiednio 10) lat – uważa się, że towary te nadal używane są na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty, tj. 5 (10) lat, a korekta podatku naliczonego powinna być dokonana jednorazowo – w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty (w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż).

Podzielając stanowiska Strony, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał, że w przypadku krótszego okresu amortyzacji środka trwałego bądź wartości niematerialnych i prawnych, niż okres 5 (10 ) kolejnych lat – wobec braku precyzyjnych uregulowań w ustawie – można systemowo zastosować tu przepis zawarty w art. 91 ust. 4 ustawy o VAT, który dotyczy środka trwałego sprzedanego przed upływem końca ustawowego okresu korekty podatku naliczonego, zgodnie z którym korekta podatku naliczonego po okresie amortyzowania powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż prezentowany w w/w piśmie pogląd dotyczący możliwości zastosowania przepisu art. 91 ust. 4 i 5 ustawy o VAT w przypadku korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy środek trwały amortyzowany jest krócej niż 5 lat – jest błędny.

Na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2 -9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-7, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli kwota korekty nie przekroczy 0,01% kwoty podatku naliczonego podlegającego korekcie. W art. 91 ust. 2 w/w ustawy o VAT wskazano natomiast, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, z wyłączeniem tych, w odniesieniu do których wydatki poniesione na ich nabycie jednorazowo mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości – w ciągu 10 lat, począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w tym przypadku dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości – jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w odniesieniu do których wydatki poniesione na ich nabycie jednorazowo mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w/w przepisy w sposób jednoznaczny regulują zasady korekty kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia lub wytworzenia środka trwałego.

Z powyższego wynika, że obowiązek korekty podatku naliczonego dotyczy wyłącznie środków trwałych, które związane są zarówno z czynnościami uprawniającymi do odliczenia VAT, jak i z czynnościami niedającymi takiego uprawnienia. Jedynie w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w odniesieniu do których wydatki poniesione na ich nabycie jednorazowo mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, korekta dokonywana jest jednorazowo, tak jak w przypadku nabycia towarów niezaliczanych do środków trwałych.

Należy więc uznać, że okres korekty dla środka trwałego, którego okres amortyzacji jest krótszy niż 5 lat, wynosi 5 lat począwszy od roku, w którym został oddany do użytkowania.

Ponadto, w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, przepis art. 91 ust. 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma w tym przypadku zastosowania, gdyż dotyczy środka trwałego sprzedanego przed upływem końca ustawowego okresu korekty podatku naliczonego.