D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 08.07.2005r. wniesionego przez ... na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w ... z dnia 28.06.2005r. Nr ... stwierdzające nieprawidłowość stanowiska ... przedstawionego we wniosku z dnia 04.04.2005r., uzupełnionego pismem z dnia 14.06.2005r., o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej odliczenia wydatków na leki w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne
- Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach odmawia zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

U Z A S A D N I E N I E

Dnia 06.04.2005r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w ... wpłynął wniosek ... o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełniony następnie w piśmie z dnia 14.06.2005r.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pan ... jest inwalidą I grupy z orzeczoną całkowitą niezdolnością do samodzielnej egzystencji i w związku z niepełnosprawnością jest zmuszony do stałego stosowania leków. Pan ...wskazał również, że „... W związku z poważnym stanem zdrowia i pogłębiającą się niepełnosprawnością zmuszony byłem do zastąpienia leków konwencjonalnych (leczenie którymi przestało być skuteczne) lekami homeopatycznymi. Leki te zostały mi zlecone przez docenta dr habilitowanego psychologii, licencjonowanego lekarza medycyny niekonwencjonalnej ...”.
W związku z takim stanem faktycznym pan ... wystąpił z zapytaniem, czy ma prawo do zastosowania ulgi przewidzianej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zakresie wynikającym z ust. 7a pkt 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli leki które stosuje są lekami homeopatycznymi zleconymi przez lekarza specjalistę medycyny naturalnej ...”.
Według stanowiska ... ponieważ z treści art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika jakiego rodzaju winny to być leki, jaką specjalizację winien mieć lekarz oraz czy w rozumieniu ustawy musi to być „lekarz medycyny” twierdzę, że mam prawo do skorzystania z wymienionego odliczenia ...”.
Postanowieniem z dnia 28.06.2005r. Nr ... Naczelnik Urzędu Skarbowego w ... stwierdził nieprawidłowość stanowiska ... przedstawionego we wniosku z dnia 04.04.2005r., uzupełnionego pismem z dnia 14.06.2005r., o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej odliczenia wydatków na leki w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne.
Pismem z dnia 08.07.2005r. ... wniósł zażalenie na powyższe rozstrzygniecie zarzucając ww. postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego w ... „... naruszenie prawa materialnego przez kwestionowanie prawa do odliczenia wydatków na leki, których stosowanie zlecił lekarz medycyny naturalnej ...”.

Rozpatrując zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie o którym mowa w art. 14a § 4 jeżeli uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika, płatnika lub inkasenta zasługuje na uwzględnienie.
Z powyższej regulacji wynika, że organ odwoławczy ma prawo zmienić bądź uchylić postanowienie wydane przez organ pierwszej instancji tylko wówczas, gdy uzna zażalenie podatnika za zasługujące na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie organ odwoławczy nie może uznać zażalenia podatnika za zasługujące na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z 2000r. Dz. U. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.Za wydatki, o których mowa w powyżej cytowanym art. 26 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, uważa się wydatki poniesione na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo) - art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy.

W zażaleniu z dnia 08.07.2005r. pan ... stwierdził, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w ... „... uzależnia prawo do zastosowania powołanego odliczenia od tego, czy lekarz zlecający stosowanie leków jest lekarzem zgodnie z zapisami ustawy z dnia 5 grudnia 1996r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Ponieważ zapis ustawy o podatku dochodowym nie wskazuje, że zawarte w nim określenie „lekarz specjalista” to lekarz wyłącznie definiowany przez ustawę o zawodach lekarza i lekarza dentysty, a lekarz medycyny naturalnej zlecający mi leki jest zrzeszony w Polskim Towarzystwie Lekarzy Medycyny Manualnej, uważam, że stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w przedstawionej przez mnie sprawie jest nieprawidłowe ...”.

Wobec powyższego należy wyjaśnić, że art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, iż za wydatki na cele rehabilitacyjne, które podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania uważa się m.in. wydatki poniesione na leki, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).Użyty w tym przepisie tytuł „lekarz” należy rozumieć w znaczeniu ustawowym. Tytuł „lekarz” przysługuje jedynie osobom spełniającym określone wymogi.
W § 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 23.07.2004r. w sprawie rodzajów dyplomów i tytułów zawodowych oraz wzorów dyplomów wydawanych przez uczelnie Dz. U. Nr 182, poz. 1881 z późn. zm.) zostały określone tytuły zawodowe nadawane absolwentom studiów wyższych. Zgodnie z § 3 pkt 5 tytuł „lekarz” jest nadawany absolwentom kierunku lekarskiego.
Ponadto jeszcze tylko w dwóch tytułach wskazanych w § 3 pkt 6 i 7 występuje słowo: „lekarz”, tj. w tytule:

- lekarz dentysta - nadawanym absolwentom kierunku lekarsko-dentystycznego;
- lekarz weterynarii - nadawanym absolwentom kierunku weterynaria.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a, b, c ustawy z dnia 05.12.1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tekst jednolity Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204 z późn. zm.) prawo do wykonywania zawodu lekarza albo prawo do wykonywania zawodu lekarza dentysty przyznaje Okręgowa rada lekarska osobie, która posiada:

a. dyplom lekarza lub lekarza dentysty wydany przez polską szkołę wyższą, lub
b. dyplom lub inne dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje lekarza lub lekarza dentysty, wydane przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej, wymienione w wykazie, o którym mowa w art. 6b, lub
c. dyplom lekarza lub lekarza dentysty wydany przez inne państwo niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, pod warunkiem że dyplom został uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równorzędny zgodnie z odrębnymi przepisami,

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty wykonywanie zawodu lekarza polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń zdrowotnych, w szczególności: badaniu stanu zdrowia, rozpoznawaniu chorób i zapobieganiu im, leczeniu i rehabilitacji chorych, udzielaniu porad lekarskich, a także wydawaniu opinii i orzeczeń lekarskich, a wykonywanie zawodu lekarza dentysty polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, wymienionych powyżej świadczeń w zakresie chorób zębów, jamy ustnej, części twarzowej czaszki oraz okolic przyległych.Z kolei lekarz, lekarz dentysta może uzyskać tytuł specjalisty w określonej dziedzinie medycyny po odbyciu przeszkolenia określonego programem specjalizacji i złożeniu egzaminu państwowego albo po uznaniu równoważnego tytułu specjalisty uzyskanego za granicą - art. 16 ust. 1 ww. ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

Z powyżej cytowanych przepisów wynika jednoznacznie, że „lekarz specjalista”, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to osoba spełniająca wymogi określone w ww. ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

Pan ... leczy się u osoby, która posługuje się tytułem „doc. dr hab. psychologii lic. lekarz medycyny n.” i prowadzi działalność gospodarczą (rodzaj: działalność paramedyczna) oraz jest zrzeszona w Polskim Towarzystwie Lekarzy Medycyny Manualnej.
Używanie określenia „lic. lekarz medycyny n.” nie oznacza, że osoba ta jest lekarzem specjalistą. Jak już wyjaśniono powyżej lekarzem specjalistą są tylko osoby spełniające warunki określone w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

W związku z tym panu ... nie przysługuje prawo do odliczania od podstawy opodatkowania wydatków ponoszonych na zakup leków przepisanych przez osobę, która w myśl powołanych wyżej przepisów nie uzyskała tytułu lekarza specjalisty.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności orzeczono jak w sentencji.