POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07 kwietnia 2005 r., który wpłynął do tut. Organu podatkowego w dniu 12 kwietnia 2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad opodatkowania transakcji związanych z towarami znajdującymi się w składzie konsygnacyjnym jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2005 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka zamierza prowadzić na terenie Polski skład (magazyn konsygnacyjny) dla kontrahentów z krajów Unii Europejskiej. Do magazynu Spółki zlokalizowanego w Polsce dostawcy Spółki z krajów członkowskich innych niż Polska sprowadzać będą towary, które po sprowadzeniu będą pozostawać własnością zagranicznego kontrahenta. Podatni będzie pobierać towary z magazynu w miarę zapotrzebowania. Własność składowanych w magazynie towarów będzie przechodzić na Podatnika w momencie pobrania towarów przez Spółkę z magazynu.

W związku z tym, Podatnik zwraca się z prośbą o wyjaśnienie, czy w świetle obowiązujących przepisów obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowych transakcji powstaje w momencie pobrania przez Spółkę towaru z magazynu (składu konsygnacyjnego), bez konieczności rejestrowania dostawcy jako podatnika podatku od towarów i usług w Polsce i rozpoznawania obowiązku podatkowego z tytułu tej transakcji w momencie wprowadzania towaru na terytorium Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie pobrania przez Podatnika towaru z magazynu kontrahent zagraniczny wystawi fakturę na wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Na podstawie tej faktury w dacie powstania obowiązku podatkowego Spółka wystawi fakturę wewnętrzną właściwą dla rozliczenia podatku od towarów i usług w sposób właściwy dla dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu zaprezentowane przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Procedura składu konsygnacyjnego jest rodzajem uproszczenia i udogodnienia prowadzenia działalności gospodarczej, przewidziana przepisem art. 21 VI Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku; niektóre państwa członkowskie wprowadziły do porządku krajowego regulacje oparte na ww. przepisie. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 zE zm.) opartej na dyrektywach unijnych nie znalazły się żadne szczególne unormowania dotyczące rozliczenia transakcji dotyczących towarów znajdujących się w składzie konsygnacyjnym, w związku z tym należy odnieść się do zasad ogólnych. Zgodnie z nimi przemieszczenie przez dostawcę towarów z innego niż Polska kraju Unii Europejskiej do składu konsygnacyjnego w Polsce będzie uznane za czynność zrównaną z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów w kraju, z którego do Polski będą wysyłane. Jednocześnie dostawca tych towarów zobowiązany będzie do potraktowania takiego przemieszczenia jak wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnatrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Z powyższego wynika, że czynność przesunięcia własnych towarów na terytorium RP dokonana przez podatnika podatku od wartości dodanej, celem wykonania na tych towarach – na terytorium RP, czynności z tytułu wykonania których podmiot ten może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług, jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów za wynagrodzeniem.

Przemieszczenie to (dokonane przez podatnika podatku od wartości dodanej) jest więc czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy. W świetle powyższego, podatnik podatku od wartości dodanej, który dostarcza towary do składu konsygnacyjnego na terytorium kraju zobowiązany będzie dokonać rejestracji dla celów podatku od towarów i usług na zasadach obowiązujących w Polsce.

Jeżeli więc Spółka będzie prowadziła magazyn, do którego wprowadzane będą przez podatników podatku od wartości dodanej towary, to czynności te powodować będą obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, przez podatnika podatku od wartości dodanej, zarejestrowanego jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce oraz późniejszej krajowej dostawy towarów (sprzedaż towarów ze składu konsygnacyjnego podmiotowi polskiemu).

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ww. ustawy rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Przepis ten stosuje się pod warunkiem, że dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika. Oznacza to, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie, jako czynność opodatkowana, ma miejsce jedynie w przypadku, gdy dostawcą towaru jest podatnik prowadzący działalność gospodarczą na obszarze państw Wspólnoty, niekorzystający ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego dla drobnych przedsiębiorców. Zasadą jest (art. 25 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług), że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane (opodatkowane) na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Jak z powyższego wynika, do uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie niezbędne jest, aby dokonywana ona była pomiędzy podatnikami z dwóch różnych krajów Wspólnoty.

Zatem mając na uwadze fakt, iż Spółka nabywać będzie towary ze składu konsygnacyjnego od kontrahenta, który jest podatnikiem od wartości dodanej zarejestrowanym jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce, należy stwierdzić, że przedmiotowy zakup, nie zawiera cech wyżej opisanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W związku z tym, będzie to dla Wnioskodawcy zakup na terytorium kraju od zarejestrowanego podatnika od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub jej uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.

Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.