POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jedn. tekst z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60) - po rozpatrzeniu wniosku Pani Janiny Kubik, NIP 652-101-84-02, zam. Czechowice-Dziedzice ul. Witosa 14 z dnia 8.07.2005 r., uzupełnionego wyjaśnieniami z dnia 6.10.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dot. reklamy publicznejNaczelnik Urzędu Skarbowego w Czechowicach-Dziedzicachw oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz własne stanowisko Wnioskodawcy postanawia stwierdzić,że stanowisko Pani .......... zawarte w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 8.07.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Czechowicach-Dziedzicach wpłynął wniosek Podatniczki Pani ............ o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie - podatku dochodowego od osób fizycznych dot. wydatków na reklamę publiczną zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów w indywidualnej sprawie Pani............. .

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany w przedmiotowym wniosku:

Podatniczka prowadzi Agencję Reklamową i świadczy usługi w zakresie wykonywania katalogów, zdjęć, ulotek, plakatów, kalendarzy i innych form reklamujących produkcje różnych branż. Głównie reklama dot. firm branży odzieżowej dla dorosłych i dzieci. W tym celu wyprodukowała Pani katalog pokazujący przekrój fotografii jaki wykonuje Pani firma oraz jej poziom (katalog dołączono do pisma uzupełniającego wniosek z dnia 6.10.2005 r.). Aby zaistnieć na rynkach państw sąsiednich jako Agencja Reklamowa katalogi rozsyłane są do firm w Rosji i na Litwę oraz przewożone są do rozdania na targach międzynarodowych ww. krajach. Przewóz katalogów za granicę odbywa się za pośrednictwem firmy transportowej. W związku z tym dokonywana jest odprawa celna na podstawie faktury proforma na firmę transportową, która przewoziła te katalogi przez granicę.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Podatnika wszelkie wydatki ponoszone z tytułu udziału w targach stanowią reklamę publiczną, a związane z tym wszelkie koszty stanowią koszty uzyskania przychodu w tym również wydatki związane z odprawą celną.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy, sposób zastosowania prawa podatkowego: stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „reklama”. W celu ustalenia znaczenia tego słowa należy się zatem odwołać do „Słownika języka polskiego”. Wg tegoż słownika „reklama” to rozpowszechnianie informacji o towarach, usługach, miejscach i możliwościach nabycia towarów, usług, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś. Reklama stanowi zachętę do nabywania określonych towarów lub korzystania z określonych usług. Może to być np. rozpowszechnianie wiadomości o towarach za pomocą ogłoszeń w prasie, radiu, telewizji, za pomocą plakatów. Polega ona na rozpowszechnianiu pochlebnych wiadomości o sobie, o sprzedawanych towarach i świadczonych usługach, a także i miejscach i możliwościach ich nabycia.

Wg wyroku NSA z dnia 10 maja 2001 r., sygn. akt I SA/Wr 2452/98 – reklama ma na celu nakłonienie potencjalnego nabywcy do dokonania zakupu. Informacja o konkretnych towarach, o ich zaletach, wartości i możliwości dokonania zakupu, przekazywane nieokreślonemu kontrahentowi jeśli celem jest zachęcenie go do kupna ma charakter reklamy.

Wg wyroku NSA z dnia 26 września 2000 r., sygn. akt III SA 1994/99) reklamą jest wszystko co zawiera dodatkowe informacje o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodu, chyba że reklama jest prowadzona publicznie w inny sposób.

Określenie, że „reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób”, oznacza, że taka publiczna reklama kierowana jest do niezidentyfikowanego odbiorcy czy klienta, ma nieokreślony, ale powszechny w sensie lokalnym czy krajowym lub ponadkrajowym zasięg. „Publiczny” sposób prowadzenia reklamy w inny sposób niż przez środki masowego przekazu, to sposób reklamy charakteryzujący się powszechnością, jawnością, ogólną dostępnością, jak i przeznaczeniem dla (lub do) ogółu w zależności od użytego sposobu jej wyrazu – wg wyroku NSA z dnia 18 kwietnia 2001, sygn. akt SA/Sz 2000/00.

Ze złożonego przez Panią zapytania wynika, że katalog przedstawia przekrój fotografii jakie wykonuje firma oraz jej poziom i zawiera dane adresowe. Rozdawany jest na targach, w sposób jawny do niezidentyfikowanego klienta - czyli w miejscach które są ogólnodostępne. Zatem, wydatki związane wyprodukowaniem katalogu, jego transportem stanowią wydatki ponoszone na reklamę publiczną i nie ma w tym przypadku zastosowania limit 0,25 % przychodu wynikający z wyżej przytoczonego art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Za koszt uzyskania przychodów można jednak uznać te racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, które łącznie spełniają następujące warunki:

• pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (ich celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów),

• zostały rzeczywiście poniesione i jest to prawidłowo udokumentowane,

• nie zostały wymienione w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czyli Podatniczka może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wszystkie poniesione wydatki związane z produkcją, transportem katalogów, opłatami na targach związanymi z możliwością ich rozdawania oraz może zaliczyć wydatki dotyczące odpraw celnych.