Działając na podstawie art. 14a, art. 216 i art. 217 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego według stawki 22% i wykazanego w fakturach dokumentujących zakup usług związanych z dystrybucją filmów - w świetle przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Z w/w wniosku wynika, iż podstawową działalnością Spółki jest publiczne wyświetlanie filmów w kinach na podstawie upoważnienia zawartego w umowach zawieranych z dystrybutorami filmowymi (tj. wykonywanie usług podlegających opodatkowaniu według stawki 7 % na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 154 załącznika nr 3 do w/w ustawy). Na podstawie takich umów dystrybutorzy udzielają Spółce uprawnienia do publicznego wyświetlania filmów w kinach. Wynagrodzenie należne dystrybutorom udzielającym licencji na rzecz Spółki kalkulowane jest na podstawie określonego, procentowego, udziału w obrotach uzyskanych przez Spółkę z tytułu wyświetlania filmów w kinach. W związku z udzielanym upoważnieniem na publiczne wyświetlanie filmów, dystrybutorzy przekazują Spółce egzemplarze utworów będących przedmiotem wyświetlania. Zwyczajowo każda taśma filmowa, oprócz zasadniczej pełnej wersji filmu kinowego, zawiera także krótkie filmy reklamowe, reklamujące inne produkcje filmowe danej wytwórni. Dodatkowo, w niektórych przypadkach taśma z kopią filmu zawiera, oprócz pełnej wersji filmu kinowego i reklamówek innych filmów, także filmy reklamowe reklamujące produkty lub usługi konsumpcyjne.

Jak wynika z załączonej do wniosku opinii klasyfikacyjnej wydanej przez Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, przedmiotowe usługi świadczone przez dystrybutorów na rzecz Spółki, a polegające na udostępnianiu (dystrybucji) kopii filmów przez licencjonowanego dystrybutora w celu rozpowszechniania ich w kinach, należą do grupowania PKWiU 92.12.10-00.00 " Usługi związane z dystrybucją filmów i nagrań wideo".

W związku z powyższym Spółka otrzymuje od dystrybutorów filmowych faktury VAT. Od czasu wprowadzenia w Polsce podatku od towarów i usług, w relacjach między dystrybutorami filmowymi, a kinami stosowana była wyłącznie stawka "zwolnione". Stosowanie przez dystrybutorów stawki "zwolnione" po 01.05.2004r. związane było z interpretacją zapisów załącznika nr 4 do ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług, pozycja 11, w taki sposób, iż usługi dystrybucyjne (grupowanie PKWiU 92.12.10) kwalifikowano do usług związanych z kulturą - zgodnie z klasyfikacją PKWiU umieszczającą usługi związane z dystrybucją filmów w grupie "Usługi związane z rekreacją, kulturą i sportem" (grupowanie 92). Taka interpretacja skutkowała zastosowaniem stawki "zwolnione".

Część dystrybutorów filmowych wyraziło wątpliwości, co do prawidłowości stosowania stawki "zwolnione" w relacjach między dystrybutorem, a kinami. Trójka dystrybutorów, odpowiednio w listopadzie 2004 r., lutym 2004 r. i kwietniu 2004 r., uzyskała interpretacje podatkowe, wydane w trybie art. 14 a Ordynacji podatkowej przez właściwe dla nich urzędy skarbowe, stwierdzające, iż dla usług świadczonych przez dystrybutorów właściwa jest stawka 22 %. Dystrybutorzy ci zastosowali się do interpretacji wydanych przez właściwe dla nich urzędy skarbowe. W efekcie, za świadczone przez siebie usługi w/w dystrybutorzy od momentu uzyskania interpretacji wystawiają na rzecz operatorów kinowych (w tym Spółki) faktury VAT z podatkiem według stawki 22 %. Dodatkowo dystrybutorzy ci zapowiedzieli skorygowanie faktur VAT wystawionych w okresie od 01.05.2004 r. do dnia otrzymania interpretacji urzędu skarbowego i zastosowanie w nich stawki 22 % w miejsce zawartej w tych fakturach stawki "zwolnione".

Pozostali dystrybutorzy nie zmienili swojej praktyki i wystawiają na rzecz operatorów kinowych, w tym Spółki, faktury VAT ze stawką "zwolnione".

Spółka od czasu przedstawienia jej stanowiska w/w trójki dystrybutorów wraz z odpowiednimi interpretacjami właściwych urzędów skarbowych odmawia zapłaty podatku od towarów i usług, a otrzymane faktury księguje jedynie w kwotach netto. Uzasadnieniem takiego stanowiska jest brak zmian przepisów podatkowych w tym zakresie oraz fakt, iż nastąpiła jedynie zmiana interpretacji przepisów dokonana przez organy, których decyzja nie jest dla Spółki wiążąca. Dodatkowo otrzymana interpretacja nie była prezentowana przez wszystkich dystrybutorów, których cześć nadal stosuje dotychczasowe zasady (stawkę "zwolnione"). Spółka poinformowała dystrybutorów, iż będzie stosowała dotychczasową praktykę do momentu uzyskania stanowiska właściwego urzędu skarbowego.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym Podatnik pyta, czy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego według stawki 22 %, wynikającego z faktur wystawionych przez w/w trzech dystrybutorów za usługi polegające na dystrybucji filmów (PKWiU 92.12.10-00.00), jeśli nabywane usługi są wykorzystywane do prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej podlegającej zasadniczo opodatkowaniu według stawki 7 %.

Podatnik uważa, iż przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości naliczonej przez dystrybutorów od świadczonych przez nich usług - zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka uzasadniając swoje stanowisko podkreśla, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jest immanentnym prawem podatnika i wynika z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz zasady neutralności podatku od towarów i usług. Podatnik wskazuje, iż zasada neutralności VAT dla podatnika wyraża się w tym, że poprzez realizację prawa do odliczenia podatku naliczonego, podatnik nie ponosi faktycznie ciężaru tego podatku. Oznacza to, iż VAT nie powinien obciążać podatników uczestniczących w obrocie towarami i usługami, którzy nie są ich ostatecznymi odbiorcami, gdyż ciężarem tego podatku powinien być obciążony ostateczny ich beneficjent, czyli konsument. Dlatego też wprowadzona została zasada odliczania naliczonego podatku VAT. Dalej Podatnik wskazuje, iż konieczność przestrzegania zasady odliczania podatku naliczonego jest szczególnie stanowczo akcentowana przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS). Podatnik powołuje we wniosku orzeczenie ETS w sprawie C-268/83 D.A. Rompelman i E.A. Rompelman-Van Deelen vs. Minister van Financien, w którym ETS stwierdził, iż: "Z prawa do odliczenia podatnik powinien skorzystać niezwłocznie w odniesieniu do całej kwoty podatku naliczonego przy zakupach. Jakiekolwiek ograniczenie prawa do odliczenia ma wpływ na poziom obciążenia podatkowego i musi być stosowane w podobny sposób we wszystkich państwach członkowskich, zatem odstępstwa od zasady ogólnej neutralności podatku od wartości dodanej są dopuszczalne jedynie, gdy przewidują je wprost przepisy Dyrektywy." Zdaniem Spółki, ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy VI Dyrektywy nie zawierają zakazu odliczania podatku w takiej sytuacji, jak opisana we wniosku. Podatnik wskazuje, iż wyłączenia możliwości obniżania kwoty podatku należnego o podatek naliczony zostały zawarte w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w rozporządzaniu Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970). Spółka uważa, iż żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i powołanego rozporządzenia nie wyłącza prawa do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług w sprawie opisanej we wniosku. Ponadto Podatnik wskazuje, iż ocena zastosowania stawki podatku przez sprzedawcę na podstawie interpretacji właściwych dla sprzedawcy organów podatkowych, nie podlega kompetencji Spółki, która nie ma też merytorycznych podstaw do jej kwestionowania.

Podsumowując, Spółka uważa, iż skoro generalną zasadą jest prawo Spółki do odliczania podatku od towarów i usług naliczonego przy zakupie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, co niewątpliwie ma miejsce w przypadku Spółki, zaś żaden przepis nie wyłącza przedmiotowego prawa w odniesieniu od usług świadczonych przez dystrybutorów filmowych, to w ocenie Spółki ma ona prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego w fakturach VAT wystawionych przez tych dystrybutorów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług). Natomiast zgodnie z § 14 ust. 2 rozporządzania Ministra Finansów z dnia 27.04.2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), wydanym na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 92 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 88 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu, jest zwolniona od podatku lub faktura nie dokumentuje żadnej faktycznej transakcji, faktura ta nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu podatku naliczonego.

Jak wynika z powyższych przepisów, Podatnik nie ma prawa do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wykazane w fakturach dokumentujących czynności zwolnione od podatku od towarów i usług. A zatem, jeśli nabywane przez Podatnika od dystrybutorów usługi polegające na udostępnianiu (dystrybucji) kopii filmów przez licencjonowanego dystrybutora w celu rozpowszechniania ich w kinach (PKWiU 92.12.10-00.00) są zwolnione od podatku od towarów i usług, Podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego według stawki 22 %, wynikającego z faktur wystawionych przez dystrybutorów za te usługi.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22 %. Inne stawki znajdują zastosowanie tylko w przypadkach wyraźnie wskazanych w przepisach ustawy. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione od podatku są usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku nr 4 pod pozycją 11 od podatku od towarów i usług zwolniono, należące do grupowania PKWiU ex 92 usługi związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, usługi związane z rekreacją i sportem - z wyłączeniem:
1. usług związanych z taśmami wideo oraz z wszelkimi filmami reklamowymi i promocyjnymi,
2. usług związanych z wyświetlaniem filmów i taśm wideo, wyświetlaniem filmów na innych nośnikach oraz filmów reklamowych i promocyjnych,
3. usług z zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych (PKWiU 92.61),
4. wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego (PKWiU 92.31.2), związane z funkcjonowaniem obiektów kulturalnych (PKWiU 92.32.10), świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki i cyrki (PKWiU 92.33 i 92.34.11) oraz wstępu na imprezy sportowe,
5. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw (PKWiU 22.11, 22.12, 22.13) w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą (PKWiU 92.5),
6. działalności agencji informacyjnych,
7. usług wydawniczych,
8. usług radia i telewizji (PKWiU 92.2), z zastrzeżeniem poz. 12.

Usługi sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 92.12.10-00.00 ("Usługi związane z dystrybucją filmów i nagrań wideo") świadczone na rzecz Podatnika przez dystrybutorów filmowych, polegające na udostępnianiu (dystrybucji) kopii filmów przez licencjonowanego dystrybutora w celu rozpowszechniania ich w kinach, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 11 załącznika nr 4 do w/w ustawy. Usługi te należą bowiem do kategorii usług związanych z kulturą ex 92 i nie zostały wyłączone ze zwolnienia w punktach 1-8 poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy.

W konsekwencji, na podstawie § 14 ust. 2 rozporządzania Ministra Finansów z dnia 27.04.2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wykazane według stawki 22 % w otrzymanych od dystrybutorów fakturach dokumentujących zakup tych usług.

Podsumowując, mająca na uwadze powyższe, stanowisko wyrażone przez Podatnika w tym zakresie we wniosku jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Informacja: wyżej wspomniany przepis poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) będący podstawą udzielenia przez Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi niniejszej interpretacji, z dniem 01.06.2005r. uległ zmianie ze względu na wejście w życie części przepisów ustawy z dnia 21.04.2005r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756). Ponadto powoływany § 14 ust. 2 rozporządzania Ministra Finansów z dnia 27.04.2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, z dniem 01.06.2005r. stracił moc obowiązującą - ze względu na wejście w życie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 797) - a jego odpowiednikiem od dnia 01.06.2005 r. jest przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z wyżej opisaną zmianą stanu prawnego, od dnia 01.06.2005 r. niniejsza interpretacja jest niezgodna z aktualnie obowiązującymi przepisami.
Przedmiotowa informacja nie stanowi pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika i w konsekwencji nie wywołuje skutków prawnych określonych przepisami art. 14a-14d ustawy z dnia 29.08.1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r, Nr 8, poz. 60).