POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.-Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku bez znaku z dnia 27.01.2005r. (data wpływu 31.01.2005r.) a następnie uzupełnionego pismem bez znaku z dnia 07.03.2005r. (data wpływu 08.03.2005r.) Podatnika w sprawie możliwości stosowania przez agentów działających w imieniu i na rzecz innych podmiotów 0% stawki podatkowej do sprzedaży usługi turystycznej dla bezpośredniej korzyści turysty, która jest świadczona poza terytorium Wspólnoty Europejskiej

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Podatnik w ramach prowadzonej działalności świadczy usługi turystyczne w imieniu i na rzecz innych podmiotów otrzymując wynagrodzenie w formie prowizji. Sprzedawane usługi turystyczne świadczone są zarówno na terenie Wspólnoty jak i poza nią. Podatnik realizując usługę turystyczną poza terytorium Wspólnoty dla bezpośredniej korzyści turysty nie nabywa towarów i obcych usług na własną rzecz i we własnym imieniu i nie odsprzedaje produktu nabywcy. Uzyskaną prowizję z tytułu sprzedaży usług turystycznych na terenie Wspólnoty, jak i poza nią opodatkowuje wg 22% stawki podatkowej.

Podatnik ma wątpliwości czy ma podstawie art. 119 ust. 7 i 8 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm) można zastosować stawkę 0% do sprzedaży usługi turystycznej dla bezpośredniej korzyści turysty, która jest świadczona poza terytorium Wspólnoty.

Zdaniem podatnika prowizja uzyskana z tytułu sprzedaży usług turystycznych świadczonych poza terytorium Wspólnoty jest na podstawie art. 119 ust. 7 opodatkowana stawką 0%, gdyż usługi nabywane są dla bezpośredniej korzyści turysty i są świadczone poza terytorium Wspólnoty, na co podatnik posiada stosowne dokumenty. Przepisy art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące specjalnych zasad opodatkowania w przypadku świadczenie usług turystyki oparte są na regulacjach art. 26 VI Dyrektywy i odnoszą się do agentów turystycznych, którzy sprzedają oferty innych podmiotów.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 i 2 w/cyt. ustawy podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Przy czym przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
4. prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty – zgodnie z ust. 3 i 4 tegoż artykułu..

Usługi turystyki zgodnie z art. 119 ust. 7, 8 i 9 w/cyt. ustawy podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0 %, jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Wspólnoty. Jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone zarówno na terytorium Wspólnoty, jak i poza nim, to usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0 % tylko w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Wspólnoty. Przepisy ust. 7 i 8 stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów potwierdzających świadczenie tych usług poza terytorium Wspólnoty.

Jak wynika z powyższych przepisów prawa podatkowego agenci działający w imieniu i na rzecz innych podmiotów, w charakterze tzw. pośredników, otrzymane wynagrodzenie w formie prowizji opodatkowują na zasadach ogólnych wynikających z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem specjalne zasady opodatkowania marży nie mają do nich zastosowania.

Reasumując podatnikowi, z uwagi na fakt, iż nie spełnia przesłanek określonych w art. 119 ust. 3 w/cyt. ustawy tj. nie nabywa towarów i obcych usług na własną rzecz i we własnym imieniu, nie przysługuje prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej wynikającej z art. 119 ust. 7 i 8. Tym samym podatnik uzyskane wynagrodzenie prowizyjne winien opodatkować wg 22% stawki podatkowej zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.