POSTANOWIENIE

Na podstawie art.216 i art.14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. z 2005r. Dz.U. Nr 8 ,poz.60 z późn. zm.) w związku ze złożonym wnioskiem z dnia 24.08.2005r. przez Podatnika (uzupełnionym w dniach 30.09.2005r. i 16.11.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego rozstrzygając kwestię sposobu rozliczenia środka trwałego w przypadku jego kradzieży - momentu zaliczenia niezamortyzowanej części samochodu do kosztów uzyskania przychodu - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kozienicach postanawia uznać , iż stanowisko wnioskodawcy przedstawione w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika , że w styczniu 2004r. Podatnik dokonał na firmę zakupu samochodu marki Renault CLIO o wartości brutto 37.000zł. Samochód posiadał homologację samochodu ciężarowego i był środkiem trwałym w jego firmie. Ponieważ podatnik nie dysponował pełną kwotą pieniężną w/w zakup w wysokości 32.748,94zł sfinansował kredytem bankowym udzielonym przez Bank X. Podatnik posiadał ubezpieczenie AC na w/w pojazd. Kredyt został zabezpieczony cesją praw z polisy ubezpieczeniowej na rzecz kredytodawcy. W nocy z 29 na 30 czerwca 2005r. dokonano kradzieży w/w samochodu. W dniu 19 sierpnia 2005r. podatnik otrzymał pismo z Prokuratury Rejonowej o umorzeniu dochodzenia z powodu niewykrycia sprawcy przestępstwa. Ubezpieczyciel na podstawie decyzji z dnia 08.09.2005r. przekazał odszkodowanie w pełnej wysokości kredytodawcy.

Zdaniem strony, dzień kradzieży jest dniem usunięcia środka trwałego z ewidencji, a postanowienie o umorzeniu dochodzenia z powodu niewykrycia sprawcy przestępstwa wydaje się terminem właściwym do wpisania straty w koszty uzyskania przychodu.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kozienicach mając na uwadze przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia zdarzenia wyjaśnia , że na podstawie art.22a ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( j.t. Dz.U. z 2000r. Nr 14 , poz.176 z późn. zm. ) amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art.22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu , dzierżawy lub umowy określonej w art.23a pkt 1 , zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z przepisem art.22h ust.1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art.22k , począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór ; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art.23 ust.1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art.14 ust.2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności gospodarczej uważa się otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przepis art.21 ust.1 pkt 4 lit.a cyt. ustawy zwalnia od podatku dochodowego kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych z wyjątkiem jednak odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalność gospodarczą (…) , z których dochody opodatkowane są zgodnie z art.27 ust.1 lub art.30c ustawy. Jak wynika z przytoczonych wyżej przepisów, w przypadku zaistnienia szkody w środku trwałym, otrzymane z tego tytułu odszkodowanie stanowić będzie –co do zasady- w dniu jego uzyskania (np. wpływu na rachunek bankowy podatnika ) przychód z działalności gospodarczej.

W przedstawionej w zapytaniu sytuacji odszkodowanie z tytułu kradzieży pojazdu będącego środkiem trwałym firmy ubezpieczyciel przelał na konto Banku X, jako wykonanie § 8 ww. umowy kredytowej, w której Podatnik przeniósł swoją wierzytelność przysługującą z tytułu ubezpieczenia majątkowego stwierdzonego polisą ubezpieczeniową AC na rzecz kredytodawcy.

Instytucja prawna zmiany wierzyciela jest określona w art.509 – 518 ustawy z dnia 23 kwietnia Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz.93 z późn.zm.). W wyniku przelewu wierzytelności w rozumieniu art.509 k.c. przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi , który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W miejsce Podatnika wstąpił Bank. Gdy zatem doszło do przeniesienia wierzytelności na zaspokojenie roszczeń kredytodawcy z tytułu udzielonego kredytu, zobowiązanie kredytobiorcy do spłaty kredytu- w następstwie likwidacji szkody – wygasło w części odpowiadającej wysokości przelanej wierzytelności tj. przyznanego i wypłaconego odszkodowania. Dokonując cesji ubezpieczenia Podatnik przeniósł prawo do odszkodowania na bank, a tym samym przyznane przez ubezpieczyciela odszkodowanie za kradzież pojazdu nie stanowi przychodu w myśl art.14 ust.2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art.22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi , iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych art.23.

Zatem rozważając związek przyczynowo- skutkowy między kosztem a przychodem , należy zwrócić uwagę , że skoro odszkodowanie nie było przychodem , to niezamortyzowana część wartości środka trwałego nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu.

Reasumując w świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego odpisów amortyzacyjnych Podatnik mógł dokonywać do końca miesiąca w którym stwierdzono niedobór środka trwałego tj. do końca czerwca 2005r. , a niezamortyzowana część wartości środka trwałego nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art.14b§ 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kozienicach w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art.14a § 4 i art.236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zażalenie , zgodnie z art.222 w związku z art.239 ustawy Ordynacja podatkowa , powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.