Postanowienie

Podatniczka w zeznaniu podatkowym za 2004r. chce skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na rehabilitację, będącego na jej utrzymaniu męża.

Małżonek orzeczeniem z dnia 26.04.2002r. uznany został przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym. Osobą niepełnosprawną jest od dzieciństwa, przy czym jak wskazała Podatniczka, niepełnosprawność dotyczy narządów ruchu.

W roku 2004 podatnik uzyskał łączny dochód w wysokosci 6.844,66 zł., z tego z tyt. renty - 6.731,06 zł. z tyt. prowadzonej działalności gospodarczej -113,60 zł. Podatnik okresowo samodzielnie dojeżdża na zabiegi rehabilitacyjne samochodem marki TOYOTA LITEACE, którego jest właścicielem. Pojazd ów jest dostosowany do potrzeb wynikających z niepełnosprawności narządów ruchu.

Podatniczka wraz z małżonkiem prowadzi wspólne gospodarstwo domowe i w zeznaniu podatkowym za 2004 rok chciałaby skorzystać z możliwości odliczenia od swoich dochodów wydatków z tyt. używania samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbedne zabiegi leczniczo rehabilitacyjne męża. Pytająca wskazała, iż małżonek nie korzysta z odliczenia wyżej wymienionych wydatków od własnego dochodu, oraz że pozostaje na jej utrzymaniu, a także, że koszty rehabilitacji ponoszą Pytający. Zdaniem podatniczki ma ona prawo do obniżenia swojego dochodu o wydatki poniesione na rehabilitację męża, a związane z używaniem przez niego samochodu osobowego podczas dojeżdzania na zabiegi rehabilitacyjne.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr. 14 poz. 176 z późn. zm.) za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne uważa się, używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej, zaliczanej do I lub II grupy inwalidztwa, lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczaną do I lub II grupy inwalidztwa, albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo – rehabilitacyjne, w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł.

Wydatki te podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. (art. 26 ust. 7b ustawy). Stosownie do zapisu ust. 7d pkt. 1, ustawy warunkiem odliczenia wydatków o których mowa w ust. 7a jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawnosci, określonych w odrębnych przepisach. W myśl art. 26 ust. 7e ustawy, przepisy ust.7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają nastepujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbów, rodziców, rodziców współmałżonka, rodzeństwo, ojczyma, macochę, zięciów i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120zł.

Z przedstawionego na wstępie stanu faktycznego wynika, że podatnik jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. W 2004 roku dojeżdzał na zabiegi rehabilitacyjne własnym samochodem osobowym dostosowanym do potrzeb wynikajacych z niepełnosprawności narządów ruchu. W 2004 roku uzyskal on łączny dochód w wysokości 6.844,66 zł, i pozostaje on na utrzymaniu małżonki. Wydatki zostały sfinansowane ze środków własnych Pytającej i małżonka.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, wobec istniejącego stanu prawnego, zdaniem Naczelnika tut. Urzędu stanowisko przedstawione przez podatniczkę we wniosku z dnia 10.03.2005r. jest prawidłowe.