Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 14 a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22.09.2005 r. oraz uzupełnienia do tego wniosku z dnia 07.11.2005 r. (wpłynęło do Urzędu w dniu 10.11.2005 r.), w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w świetle ustawy dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Jak wynika z wniosku, Spółka oddelegowuje pracownika do pracy za granicą, zapewniając mu tam miejsce zamieszkania. Oddelegowany pracownik posiada stałe miejsce zamieszkania w kraju, otrzymuje wynagrodzenie za pracę na konto w Polsce, oddelegowany jest do pracy w siedzibie kooperanta w Belgii, przebywa w Belgii ponad 183 dni w roku. Ponadto Spółka nie posiada stałej placówki ani zakładu w Belgii.

W świetle powyższego stanu faktycznego wnioskodawca prosi o wydanie opinii, gdzie uzyskane za granicą dochody pracownika winny być opodatkowane. Zdaniem Spółki wymienione dochody winny być opodatkowane w kraju.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz zapytania Spółki, Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Stosownie natomiast do treści art. 4a wymienionej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W związku z powyższym w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Belgii, w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 28.09.2004 r. Nr 211, poz. 2139).

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 15 ust. 1 wymienionej Konwencji, z zastrzeżeniem postanowień art. 16,18 i 19 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegającą opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zaś ust. 2 tego przepisu stanowi, że: bez względu na postanowienia ust. 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za prace najemną w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Z powyższych przepisów wynika, iż opisane we wniosku dochody pracownika podlegałyby opodatkowaniu w Polsce tylko w przypadku spełnienia łącznie przesłanek zawartych w treści art. 15 ust. 2 wymienionej Konwencji.

Ponieważ z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pracownik przebywa w drugim Umawiającym się Państwie ponad 183 dni w roku, przesłanka ta nie została spełniona. W związku z powyższym uzyskane za granicą dochody pracownika będą podlegały opodatkowaniu w Belgii.

W świetle powyższego stanowisko podatnika należy uznać za nieprawidłowe.