POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a, art. 217 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz .60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Bielany

postanawia

uznać stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 09.11.2005 r. W sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, jako prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 09.11.2005 r. zwrócił się Pan z pytaniem do tutejszego organu podatkowego z zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie - czy stanowi przychód ze stosunku pracy, zgodnie z zapisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kwota stanowiąca różnicę pomiędzy stopą oprocentowania pożyczki udzielonej pracownikowi przez pracodawcę na cele mieszkaniowe a stopą oprocentowania kredytu bankowego?
Przedstawiając stan faktyczny poinformował Pan, iż otrzymał od pracodawcy pożyczkę na cele mieszkaniowe, na zasadach umowy cywilno prawnej (od której opłacono 2% podatku).
W Pana ocenie, z uwagi, iż pożyczki są udzielane wyłącznie pracownikom i mają charakter zwrotny, nie stanowią przychodu dla pracowników i nie podlegają opodatkowaniu.
Zwracając się z powyższą prośbą oświadczył Pan, że w powyższym zakresie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Rozpatrując powyższy wniosek, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Bielany, po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę informuje, iż stanowisko tut. Organu podatkowego w przedmiocie zapytania z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych jest następujące:

Poprzez umowę pożyczki, zgodnie z zapisem art. 720 § 1 ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 13, poz. 93 ze zm.) pożyczkodawca zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę (pożyczkobiorcę) określoną ilość pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Wskutek tego pożyczkobiorca uzyskuje prawo swobodnego dysponowania pożyczonymi środkami. Dopiero w terminie oznaczonym w umowie powstaje po jego stronie obowiązek zwrotu. Biorąc powyższe pod uwagę, samo udzielenie pożyczki przez zakład pracy nie stanowi dla pracownika przychodu.

Ustosunkowując się do opodatkowania kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy oprocentowaniem pożyczki, wynikającą z zawartej z pracownikiem umowy a oprocentowaniem kredytu zaciągniętego przez pracodawcę w banku, to w przypadku, gdy pracodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek oraz udzielenie pożyczek dla wszystkich pracowników odbywa się według tych samych zasad i przy zawieraniu umów stosowana jest ta sama stopa procentowa, zdaniem tut. Organu podatkowego, brak jest podstaw do uznania, iż w tym wypadku wystąpił po stronie pracownika przychód ze świadczeń nieodpłatnych bądź częściowo odpłatnych w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko wnioskodawcy w powyższej sprawie jest prawidłowe.

Jednocześnie organ podatkowy informuje, że powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.Powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Bielany w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.