Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w maju 2005r. pracownikowi wypłacono wynagrodzenie ze stosunku pracy. Od tego wynagrodzenia odprowadzono do ZUS obowiązkowe składki na ubezpieczenie społeczne. Podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy, a jego miejsce zamieszkania jest położone w miejscowości, w której znajduje się zakład pracy. Przychody ze stosunku pracy są niższe niż kwota kosztów uzyskania przychodów wynikająca z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 ze zm.). W związku z tym, Spółka zwraca się o interpretację przepisów ww. ustawy w zakresie kosztów uzyskania przychodu. Spółka stoi na stanowisku, iż od podstawy opodatkowania, będącej kwotą wynagrodzenia pomniejszonego o składki na ubezpieczenia społeczne należy odjąć koszty uzyskania przychodu w kwocie równej podstawie opodatkowania.

Naczelnik tut. Urzędu nie podziela stanowiska Spółki. Przedmiotowe wynagrodzenie stanowi, zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze stosunku pracy. W związku z tym przychodem będzie kwota wynagrodzenia ze stosunku pracy. Zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Zgodnie z art. 9 ust. 3 wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

W związku z powyższym, przedstawiony przez Spółkę we wniosku sposób ustalania podstawy obliczenia podatku jest nieprawidłowy. Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż od przychodu ze stosunku pracy należy odjąć koszty uzyskania tego przychodu (w kwocie wynikającej z art. 22 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, tj. w kwocie 102,25), które w tym przypadku przewyższają przychód, a więc u podatnika powstanie strata ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby prawne ("zakłady pracy"), jako płatnicy, mają obowiązek obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy. W przypadku gdy nie pojawi się dochód lecz strata, obowiązki płatnika wymienione powyżej będą się sprowadzać do sporządzenia deklaracji PIT-11, w podany powyżej sposób.