POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu Pani pisma z dnia 14 września 2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych,

postanawiam

uznać Pani stanowisko zawarte we wniosku za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 14 września 2005 r. wystąpiła Pani z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego wynika , że podczas trwania związku małżeńskiego wybudowała Pani wraz z mężem warsztat produkcyjny oraz mieszkanie. Umowy majątkowej małżeńskiej Państwo nie zawarliście, a w związku z rozwiązaniem małżeństwa chcą Państwo dokonać podziału majątku wspólnego i zniesienia współwłasności.

Według Pani, czynność cywilnoprawna zniesienia współwłasności będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 9 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 41, poz. 399).

Ustosunkowując się do przedmiotowego pisma, Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy podziela Pani stanowisko, mimo powołania przez Panią nieprawidłowej podstawy prawnej. O tym czy dana czynność podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych decyduje bowiem to, czy czynność ta zawarta jest w katalogu czynności podlegających podatkowi wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Cytowany przez Panią art. 9 ww. ustawy jest kolejnym etapem rozstrzygnięcia w zakresie obowiązku w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Umowa o zniesienie współwłasności podlega przedmiotowemu podatkowi jedynie w części dotyczącej spłat lub dopłat. Mianem współwłasności określa się sytuację, gdy prawo własności przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Instytucja ta została uregulowana w dziale IV ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Każdemu ze współwłaścicieli przyznano prawo żądania zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności może nastąpić w trybie umownym lub sądowym. Umowne zniesienie współwłasności dochodzi do skutku przez porozumienie współwłaścicieli co do samej zasady, że współwłasność ma zostać zniesiona, oraz co do sposobu, w jaki to ma nastąpić. Znanych jest kilka sposobów zniesienia współwłasności: przez podział rzeczy wspólnej, przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli albo przez sprzedaż rzeczy wspólnej.

W myśl art. 196 kc:

– § 1 współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłas-nością łączną,

– § 2 współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Umowy majątkowe małżeńskie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Ich celem jest ustanowienie ustroju majątkowego kształtującego stosunki majątkowe między małżonkami w sposób odmienny. Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami wspólność majątkowa zwana wspólnością ustawową, obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Jest to ich majątek wspólny. Wspólność ustawowa jest współwłasnością łączną. Wynika to z jej ścisłego powiązania z łączącym małżonków stosunkiem prawnym o charakterze osobistym, jakim jest małżeństwo.

Ustawowy ustrój majątkowy powstaje z mocy prawa w przypadku, gdy małżonkowie nie zawrą (przed ślubem) umowy majątkowej małżeńskiej. Ustrój ustawowy jest rozwiązaniem preferowanym przez ustawodawcę, gdyż ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy „narzuca” go małżonkom, którzy nie mają odmiennych pomysłów dotyczących funkcjonowania ich majątków. Funkcjonuje on do momentu ustania małżeństwa, chyba, że małżonkowie zawrą intercyzę w trakcie trwania ich związku, lub też dojdzie do ustanowienia majątkowego ustroju rozdzielności o charakterze przymusowym. Jest to współwłasność bezudziałowa i w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Kwestia udziałów przypadających małżonkom w ramach ich wspólnego majątku staje się aktualna w przypadku ustania wspólności. Regułą jest, że małżonkowie mają w majątku wspólnym równe udziały (art. 43 § 1 KRO), jednak z ważnych powodów każdy z nich może żądać, by ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w jakim każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku (art. 43 § 2 KRO). Treść umowy majątkowej małżeńskiej sprowadza się bądź do wyłączenia wspólności ustawowej i zastąpienia jej ustrojem rozdzielności majątkowej, bądź też do określenia zasad przynależności poszczególnych rodzajów praw majątkowych do majątku wspólnego i majątków odrębnych małżonków. Stosownie do postanowień art. 47 KRO przez umowę małżonkowie mogą wspólność ustawową rozszerzyć, ograniczyć lub wyłączyć. Umowa powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W świetle powyższego podział majątku wspólnego małżonków, jako czynność nie wymieniona w art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilno-prawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399) nie podlega temu podatkowi W zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą zostaną wydane odrębne postanowienia.

Powyższej odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym na dzień udzielenia odpowiedzi. Jednocześnie wskazuję , że zgodnie z art.14b § 1 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest dla Pani wiążąca. Interpretacja ta jest jednak wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji o czym stanowi art.14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa .

Na podstawie art.14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.