Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w kwietniu 2005r. zorganizowała we Włoszech szkolenie dla swoich pracowników. Spółka stoi na stanowisku, iż z tytułu uczestnictwa w zorganizowanym przez nią szkoleniu, u pracowników nie powstanie przychód. Argumentuje to faktem, iż wydatki poniesione na to szkolenie nie zostały poniesione ani za pracowników, ani w ich interesie, gdyż podnoszenie kwalifikacji pracowników służy uzyskiwaniu przez Spółkę przychodu. Ponadto Spółka twierdzi, iż tematyka szkolenia była dostosowana wyłącznie do potrzeb Spółki i nie można zatem uznać, iżby pracownicy mogli wykorzystać wiedzę uzyskaną na przedmiotowym szkoleniu do własnych potrzeb niezwiązanych z wykonywaniem obowiązków pracowniczych na rzecz Spółki. Z powyższego Spółka wywodzi wniosek, iż koszty poniesione przez Spółkę nie są świadczeniami na rzecz pracowników, a więc nie stanowią dla nich przychodu. Fakt niepowstania przychodu u pracownika jest przez Spółkę także uzasadniany tym, iż poniosła ona jedynie ogólny koszt szkolenia i nie ma możliwości rozbicia tego kosztu na poszczególnych pracowników.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż wbrew temu co Spółka podaje we wniosku, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie będzie ona podatnikiem, lecz płatnikiem.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Nie ma podstaw ażeby podzielić świadczenia w naturze na takie, które służą bardziej pracodawcy niż pracownikowi i na takie, które służą wyłącznie pracownikowi. Z wyżej przytoczonego przepisu wynika, iż przychodem pracownika jest każde świadczenie w naturze ponoszone przez pracodawcę na rzecz pracownika, a więc także szkolenie.

W sytuacji, gdy nie istnieje możliwość rozbicia kosztów szkolenia na poszczególnych pracowników, to może to stanowić przesłankę do uznania, iż przychód nie powstał. Jednakże należy wskazać, iż ewentualne trudności w tym zakresie mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na powstanie obowiązku podatkowego. O niemożności rozbicia kosztu nie można z pewnością mówić np. w przypadku kosztów zakwaterowania czy przejazdu, gdy szkolenie jest obowiązkowe i liczba uczestników jest znana. W związku z tym błędne jest przekonanie Spółki iż z tego powodu w ogóle nie powstanie u podatnika przychód.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych. Odrębne przepisy o których mowa powyżej to m.in. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12.10.1993r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. 103 z 1993r. poz. 472 ze zm.). Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych rozumie się m.in. doskonalenie w formach pozaszkolnych. Formy pozaszkolne zostały określone w § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, który stanowi iż podstawowymi formami kształcenia i dokształcania w formach pozaszkolnych są m.in. kursy. W związku z tym wartość szkolenia zorganizowanego dla pracowników przez pracodawcę będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, a więc na Spółce jako płatniku nie będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu.