Stan faktyczny:

W wyniku wydania dla Spółki decyzji podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego za okresy rozliczeniowe 2001r. i 2002r. powstały w Spółce zaległości podatkowe wobec budżetu Państwa.

W związku z powyższym faktem podatnik złożył korekty deklaracji w podatku od towarów i usług za miesiące od lutego 2003r. do grudnia 2003r., w których zmienił dyspozycje dotyczące nadwyżek podatku naliczonego nad należnym, z pierwotnie zadeklarowanych jako podlegających rozliczeniu w następnych okresach rozliczeniowych na częściowy zwrot na rachunek bankowy podatnika i częściowe rozliczenie w następnych okresach rozliczeniowych.

Jednocześnie Spółka wystąpiła z wnioskiem do Naczelnika Urzędu Skarbowego o zarachowanie kwot zadysponowanych do zwrotu na rachunek bankowy na poczet zaległości podatkowych powstałych wobec budżetu.

Z informacji podanej przez podatnika wynika, że kwoty wykazane do zwrotu wyliczono z uwzględnieniem zasad wynikających z art. 21 ust. 4 ustawy o VAT, a podatek naliczony wykazany do zwrotu został zapłacony.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Przedmiotem zapytania w rozpatrywanej sprawie jest możliwość skorygowania deklaracji VAT-7, zatem w pierwszej kolejności podlega rozpatrzeniu zgodność dokonanej korekty deklaracji z przepisami obowiązującymi w zakresie podatku od towarów i usług.

Ustawa z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zmian./ w art. 21 ust. 1 stanowi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 19 ust. 2 i 2 a, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 2-9, do obniżenia o tę różnicę podatku należnego za następne okresy.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że Spółka dokonywała sprzedaży towarów opodatkowanych w części stawką niższą niż określona w art. 18 ust. 1 ustawy o VAT.

Z artykułu 21 ust. 2 cyt. ustawy wynika, że podatnikom dokonującym sprzedaży towarów opodatkowanych w całości lub w części, stawką niższą niż określona w art. 18 ust. 1 , przysługuje prawo do zwrotu z urzędu skarbowego różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2a i 4.

Zgodnie z art. 21 ust. 2a kwota zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, nie może być wyższa od kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur, z których należności zostały w całości uregulowane, oraz z dokumentów celnych, jeśli podatek z nich wynikający został zapłacony.

Zgodnie zaś z art. 21 ust. 4 w.w. ustawy w przypadku gdy kwota nadwyżki podatku naliczonego u podatnika dokonującego sprzedaży towarów opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka określona w art. 18 ust. 1 przekracza kwotę wynoszącą 22 % całości obrotu opodatkowanego stawkami niższymi, zwrotowi na rachunek bankowy podlega nadwyżka do wysokości tej kwoty. Pozostała część nadwyżki podlega rozliczeniu w trybie określonym w ust. 1.

W rozpatrywanej sytuacji faktycznej, o ile kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym kwalifikujące się do zwrotu bezpośrednio na rachunek bankowy wskazany przez podatnika, zawarte w korektach deklaracji, wyliczone zostały zgodnie z normami przepisu art. 21 ust. 4 ustawy o VAT, a ponadto spełnione zostały warunki uregulowania należności, o których mowa z art. 21 ust. 2a, przy czym uregulowanie należności winno nastąpić w terminie przewidzianym ustawowo na złożenie deklaracji t.j. do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy - należy uznać, iż podatnikowi przysługiwało prawo do zwrotu z urzędu skarbowego różnicy podatku w kwotach określonych w korektach deklaracji.

Ustawa o podatku od towarów i usług, powołana wyżej, w art. 19 3b normuje zasady korygowania deklaracji dla podatku od towarów i usług jedynie w przypadku jeśli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 3, 3d, 3e i 3g.

Ogólne zasady korygowania deklaracji wynikają z art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa /Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zmian./.

Artykuły 81a i 81b w.w. ustawy Ordynacja podatkowa formułują przypadki w jakich podatnikowi przysługuje uprawnienie do skorygowania deklaracji w sytuacji gdy ma to wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku.

Z artykułu 81c tej samej ustawy wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą składać korekty deklaracji, również jeśli nie wpływa to na wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku.

W rozpatrywanej sytuacji, w deklaracji pierwotnie złożonej, podatek od towarów i usług rozliczony został prawidłowo, a uzyskaną nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym podatnik zadysponował w całości do rozliczenia w następnych okresach rozliczeniowych.

Zmiana dyspozycji uwzględniona w korekcie deklaracji nie wpływała na wysokość zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku, a dotyczyła ostatecznego wyniku rozliczenia w kwestii jego podziału na zwrot pośredni lub bezpośredni.

Jeśli w świetle przepisów ustawy o VAT w odniesieniu do części różnicy podatku przysługiwało podatnikowi prawo do jej zwrotu z urzędu skarbowego z uwagi na spełnienie warunków wynikających z art. 21 ust. 2a i ust. 4 tej ustawy, to podatnik jest uprawniony do skorygowania pierwotnie wskazanej dyspozycji, w której całość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym zadysponował do rozliczenia w następnych okresach rozliczeniowych.

Podstawę złożenia deklaracji korygującej w tym przypadku stanowić będzie art. 81 c) ustawy Ordynacja podatkowa.