Działając na podstawie art. 14 b § 5 pkt 1 w związku z art. 210 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 19 ust. 11 ust. 13 pkt. 4 i pkt 15 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798) Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie po rozpatrzeniu zażalenia Pani A T z dnia 31.08.2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu z dnia 18.08.2005 r. znak US IX/443-36/IG/05 dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w części dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego związanego z otrzymaniem kaucji z tytułu zawarcia umowy najmu - odmawia zmiany lub uchylenia zaskarżonego postanowienia.

W oparciu o przepis art. 14 a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wnioskiem z dnia 6.06.2005 r. Pani A T zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu o udzielenie informacji co do zakresu i stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania kaucji z tytułu zawarcia umowy najmu oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Podatniczka prowadzi działalność w zakresie handlu oraz wynajmu pomieszczeń. W 2004 r. podpisała umowę o najem lokalu z przeznaczeniem na działalność gospodarczą. W umowie zawarto zapis o wpłacie przez najemcę kaucji. Wpłata kaucji ma być dokonana w ciągu siedmiu dni po przekazaniu lokalu najemcy. Następnie zostanie od dnia 1.11.2005 r. przez okres sześciu miesięcy zaliczana na poczet najmu. Miesięczna wartość czynszu w tym okresie zostanie pomniejszona miesięcznie o 1/6 kwoty wpłaconej kaucji. W złożonym wniosku Pani A T wyraziła stanowisko, z którego wynika, że kaucja nie stanowi należności za wykonanie świadczenia, ani też sama w sobie nie jest usługą, nie stanowi też zaliczki ani zadatku, a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ani też nie należy jej fakturować. Zdaniem podatniczki obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury za czynsz.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu w odpowiedzi na powyższy wniosek postanowieniem z dnia 18.08.2005 r. znak US.IX/443-35/IG/05 udzielił interpretacji, zgodnie z którą stanowisko uznał za nieprawidłowe. Na powyższe postanowienie podatniczka złożyła zażalenie z dnia 31.08.2005 r. uważa bowiem, że otrzymaną kaucję błędnie potraktowano jako zaliczkę. Twierdzi, że wpłacona należność w terminie siedmiu dni od daty wydania lokalu jest gwarancją dotrzymania zobowiązania. Natomiast otrzymaną kaucję opodatkować należy dopiero w momencie zaliczenia jej na zapłatę za czynsz. Dlatego też w tym momencie należy ją opodatkować. Po rozpatrzeniu złożonego zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził co następuje. Moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług regulują zapisy art. 19 do art. 21 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535).

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 cyt. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymana całość lub część zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej. Natomiast w myśl art. 19 ust. 11 cyt. ustawy jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Kaucja to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania umowy, nie jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 2 cyt. ustawy, nie rodzi obowiązku podatkowego, gdyż ma charakter zabezpieczenia prawidłowego wykonania umowy najmu i w całości, podlega zwrotowi po wygaśnięciu umowy. W tym przypadku, gdy kaucja gwarancyjna zostanie zaliczona na poczet należności za najem, należy ją traktować jako formę zaliczki lub zadatkubędącej obrotem, w rozumieniu cyt. wyżej art. 29 ust. 2. Dlatego na podstawie art. 19 ust. 11 cytowanej ustawy należałoby przyjąć, że w momencie pobrania kaucji powstał obowiązek podatkowy.

W przedstawionym stanie, jak wynika jednak z § 16 przedłożonej przez Panią umowy strony ustaliły, iż kaucja zostaje zaliczana na poczet czynszu najmu sześciu miesięcy, tj. od 1.11.2005 r do 30.04.2006 r. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej wpłaconą kwotę "kaucji" należy traktować jako formę zaliczki lub zadatku dlatego też, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wówczas na podstawie art. 19 ust. 11 cyt. w związku z art. 19 ust. 13 pkt 4 i pkt 15 ustawy należałoby przyjąć, że z chwilą otrzymania kaucji powstał obowiązek podatkowy.

W świetle powyższego orzeczono jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku postępowania.