Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawieart. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na pisemne zapytanie Spółki z dnia 29 lipca 2004 r. w sprawie udzielenia pisemnej informacji o stosowaniu przepisów prawa podatkowego (data wpływu 9 sierpnia 2004 r.), uprzejmie wyjaśnia:

Pytanie Spółki (zagranicznej osoby prawnej) dotyczy kwestii, czy będąc oddziałem zagranicznego przedsiębiorcy jest obowiązana do składania w Polsce deklaracji CIT, PIT i VAT.

Zdaniem zainteresowanej Spółki, posiada ona podmiotowość podatkową, więc istnieje obowiązek składania w Polsce deklaracji CIT, PIT i VAT.

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze. zm.), dalej updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeśli miejsce wykonywania działalności znajduje się na obszarze państwa polskiego, to nasze państwo ma prawo opodatkować dochody uzyskane ze źródła położonego na terytorium Polski – jest to ograniczony obowiązek podatkowy (nieograniczony obowiązek istnieje w państwie siedziby, czyli w Wielkiej Brytanii).

Artykuł 9 ust. 1 updop stanowi, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Na podstawie art. 25 ust. 1 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. ust. 2a, 3-6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani bez wezwania składać deklarację, według ustalonego wzoru , o wysokości dochodu (straty) osiągniętego od początku roku podatkowego i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Artykuł 25 ust. 2 updop: Deklaracje i zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, za okres od pierwszego do przedostatniego miesiąca roku podatkowego składa się i uiszcza w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczka za ostatni miesiąc jest uiszczana w wysokości zaliczki za miesiąc poprzedni do 20 dnia ostatniego miesiąca roku podatkowego; ostateczne rozliczenie podatku za rok podatkowy następuje w terminie ustalonym do złożenia zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (poniesionej straty) za ten rok.

Obowiązek złożenia rocznego zeznania wynika z art. 27 ust. 1 updop: Podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru , o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Oddział zagranicznej osoby prawnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest klasycznym przykładem zakładu w świetle art. 5 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 16 grudnia 1976 r. (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), zwanej dalej umową, który stanowi: W rozumieniu niniejszej Umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa.

To oznacza, że na podstawieart. 7 ust. 1 umowy, zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie , chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład . Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie , jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Oddział dla celów podatkowych nie jest traktowany jako odrębny podmiot – podatnikiem jest zagraniczna osoba prawna prowadząca na obszarze Polski działalność gospodarczą za pomocą oddziału. Opodatkowaniu w Polsce będzie podlegać tylko ten dochód, który został osiągnięty za pośrednictwem oddziału. Dochód ten jednakże nie będzie podwójnie opodatkowany, gdyż w państwie siedziby spółka brytyjska ma prawo do skorzystania z metody uniknięcia podwójnego opodatkowania, określonej w art. 23 ust. 1 umowy.

W zakresie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, obowiązek obliczenia, poboru i wpłaty tych zaliczek wynika z ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej updof, która w art. 31 stanowi, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 updof, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklarację według ustalonego wzoru ; jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji.

W świetle powyższych regulacji należy stwierdzić, że oddział zagranicznej osoby prawnej jest podatnikiem mającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ograniczony obowiązek podatkowy, a także – dokonując wypłat wynagrodzeń pracownikom – jest płatnikiem. Podatnikiem – zgodnie z art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej – jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Płatnikiem – zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej – jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. W konsekwencji Spółka z siedzibą za granicą prowadząca oddział w Polsce podlega takim samym przepisom prawa podatkowego, jak krajowe osoby prawne. Podstawa prawna, podmiot składający, termin i miejsce złożenia określonej deklaracji są również zamieszczane na formularzu tuż pod nazwą druku.

Mając na uwadze powyższe, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego uważa, że stanowisko zajęte przez Spółkę jest prawidłowe.
Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego przeprasza za opóźnienie w udzieleniu odpowiedzi.
W zakresie podatku VAT odpowiedź zostanie udzielona odrębnym pismem.