DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 w związku z art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), po dokonaniu weryfikacji postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 24.02.2005r., nr 1471/NTR1/443-43/05/MSt, dotyczącego odmowy udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

- uchylić w całości postanowienie organu pierwszej instancji

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 05.01.2005r. (data wpływu do urzędu 07.01.2005r.), Strona wystąpiła w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej z wnioskiem o potwierdzenie prawidłowości interpretacji formy rozliczenia otrzymanego w przyszłości bonusu pieniężnego od Importera za osiągnięcie określonych celów sprzedażowych zgodnie z obowiązującym w sieci SEATa Programem Bonusów.

Postanowieniem z dnia 24.02.2005r. nr 1471/NTR1/443-43/05/MSt Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie odmówił udzielenia w/w interpretacji z uwagi na fakt, iż Strona przedstawiła stan przyszły, który może dopiero wystąpić, a zatem jej zapytanie nie spełniało podstawowych warunków, niezbędnych dla udzielenia interpretacji w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej.

Postanowieniem nr HTI/006/14-28/05/EN z dnia 20.04.2005r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany w/w postanowienia, ze względu na fakt, iż po dokonaniu jego weryfikacji należało dokonać analizy, czy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego rażąco nie narusza prawa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z aktami sprawy zważa, co następuje:

W myśl art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...), na pisemne zapytanie podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z art. 14a § 4 w/w ustawy udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stosownie do art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż w orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalił się pogląd o formalnym rozumieniu pojęcia "rażące naruszenie prawa". Sprowadza się on do stwierdzenia, że rażące naruszenia prawa zachodzi wówczas, gdy w niewątpliwym stanie prawnym, istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu, a wydanym przez organ rozstrzygnięciem.

Według Słownika Języka Polskiego /Warszawa 1993, t. III s. 24/ "rażący" to dający się łatwo stwierdzić, wyraźny, oczywisty, niewątpliwy, bezsporny.Przedstawione rozumienie pojęcia "rażące naruszenie prawa", prowadzi do wniosku, że Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, wydając przedmiotowe postanowienie naruszył prawo w sposób wskazany powyżej.

Jak wynika z uzasadnienia przedmiotowego postanowienia Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że wystąpienie Strony dotyczy stanu przyszłego i w związku z tym "nie spełnia warunków do udzielenia interpretacji w trybie art. 14a ustawy-Ordynacji podatkowej". Jednakże w dalszej części przedmiotowego postanowienia organ pierwszej instancji udzielił interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

W tym miejscu należy zauważyć, że art. 14a § 2 w/w ustawy zobowiązuje podatnika do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie we wniosku co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Nie oznacza to jednak - jak podano w uzasadnieniu - niemożności rozstrzygnięcia kwestii, które mogą zaistnieć w przyszłości.

A zatem jeśli we wniosku zostanie opisany dokładnie stan faktyczny /poszczególne elementy stanu faktycznego są spójne/, bez zastosowania trybu warunkowego, wówczas organ podatkowy, który nie jest uprawniony, ani zobowiązany do badania czy przedstawione we wniosku zdarzenia już zaistniały lub mogą zaistnieć, powinien udzielić stosownej interpretacji. Interpretacja ta będzie wiążąca, jeżeli przedstawiony w niej stan faktyczny się ziści i nie ulegnie zmianie stan prawny.

A zatem w świetle obowiązujących przepisów obowiązkiem Naczelnika Urzędu Skarbowego było na postawie art. 14a § 4 udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Tym samym odmawiając jej udzielenia w sentencji przedmiotowego postanowienia, a dokonując interpretacji w dalszej części jego uzasadnienia Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie dopuścił się rażącego naruszenia prawa.

Za niewystarczające - w kontekście wyżej przedstawionej argumentacji - uznać należy odniesienie się przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w uzasadnieniu postanowienia o odmowie udzielenia interpretacji, do zapytania podatnika. Trudno bowiem wskazać skutki tak udzielonej informacji.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak sentencji decyzji.