POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie: koszty uzyskania przychodów – wydatki z tytułu używania dla potrzeb podatnika prywatnego samochodu osobowego przez pracownika będącego jednocześnie członkiem zarządu

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Przedmiotem działalności Spółki jest głównie produkcja i dystrybucja ciepła. Prowadzenie jej spraw i reprezentacja realizowana jest za pośrednictwem trzyosobowego Zarządu. Osoby wchodzące w skład tego organu zatrudnione są również jako pracownicy na stanowiskach dyrektora zarządzającego, dyrektora technicznego i dyrektora finansowego. Dla potrzeb działalności gospodarczej Spółki (w celu osiągania przez nią przychodów) Członek Zarządu – Dyrektor Techniczny wykorzystuje samochód osobowy będący jego własnością.

Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki z tytułu używania przez pracownika - pełniącego jednocześnie funkcję Członka Zarządu - prywatnego samochodu na potrzeby Spółki będą kosztem uzyskania przychodu dla niej jako pracodawcy. Wydatki te Spółka będzie mogła zaliczyć w poczet kosztów mając na uwadze jednak limit wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Podatnika pełnienie przez Dyrektora Technicznego funkcji Członka Zarządu nie pozbawia go statusu pracownika.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1.

Oznacza to, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W takim ujęciu kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

W myśl natomiast art. 16 ust. 1 pkt 30 wymienionej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika:

1. w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu,
2. w jazdach lokalnych - w wysokości przekraczającej wysokość miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu,

określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Tymi odrębnymi przepisami, o których mowa w cyt. przepisie są uregulowania:

• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.),
• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży na obszarze kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.),
• rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.).

Z powyższego wynika a contrario, iż pracodawca, będący podatnikiem podatku dochodowego, ma prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów udokumentowanych wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w dwóch sytuacjach:

• w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) oraz
• w jazdach lokalnych,

jednakże jedynie do wysokości określonych limitów.

Wydatki na podróże służbowe, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są wyraźnie związane ze statusem pracownika, posiadanym przez osobę, na rzecz której są ponoszone. Ilekroć przepisy ustaw podatkowych posługują się pojęciem „pracownika”, termin ten należy wyjaśniać na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998r., Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 k.p. którym pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Natomiast wydatki ponoszone przez osobę wykonującą na rzecz podatnika określone czynności na podstawie innej niż wskazane powyżej, tj. np. umowy zlecenia lub umowy o dzieło mogą być przez niego zwrócone, jednak nie będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Możliwość ich zaliczenia do kosztów podatkowych przewiduje art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Podatnika zastosowanie ma art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy z dnia 15.02.1992r. z uwagi na to, iż Dyrektor Techniczny pełniący jednocześnie funkcję członka Zarządu Spółki posiada status pracownika, tj. został zatrudniony w Spółce na podstawie umowy o pracę. Przepis ten odnosi się również do członków zarządu spółek, którzy są jednocześnie jej pracownikami (ustawodawca bowiem w tym zakresie nie zawarł żadnych szczególnych unormowań). Koszty używania przez nich prywatnych samochodów osobowych dla potrzeb firmy są rozliczane na zasadach odnoszących się do wszystkich pracowników.

Zatem stanowisko przedstawione przez Podatnika we wniosku jest prawidłowe.