P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej we wniosku z dnia 24.06.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 24.06.2005.)

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje transakcji z kontrahentami zagranicznymi. Przy rozliczeniach z kontrahentami zagranicznymi Spółka dokonuje zapłaty w formie kompensaty. Dokonując kompensaty rozrachunków zagranicznych do przeliczenia waluty obcej na walutę polską stosowany jest niższy kurs waluty, po którym wcześniej ustalono wartość należności lub zobowiązania. Wskutek dokonanego potrącenia obie wierzytelności ulegają rozliczeniu do wysokości wierzytelności niższej.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym Spółka pyta, czy różnice kursowe od kompensaty należności z zobowiązaniami wobec kontrahenta zagranicznego są kosztem lub przychodem podatkowym.

Zdaniem Spółki różnice kursowe powstałe przy kompensacie z kontrahentem zagranicznym są kosztem lub przychodem podatkowym. Kompensata jest bowiem formą zapłaty, gdzie wskutek potrącenia obie wierzytelności ulegają rozliczeniu do wysokości wierzytelności niższej.

Naczelnik II MUS po zapoznaniu się z przedstawionymi we wniosku okolicznościami informuje, co następuje:

Odpowiadając na powyższe pytanie należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów. Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia uzyskania przychodu.

Z treści wyżej przywołanych przepisów art. 12 ust. 3 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika jednoznacznie, że różnice kursowe powstają przy osiąganiu przychodów, jak i ponoszeniu wydatków tylko wówczas, gdy występują różne kursy walut między dniem uzyskania przychodu a dniem jego faktycznego otrzymania, lub w przypadku wydatków (kosztów) - dniem ich zarachowania i dniem faktycznej zapłaty.

Forma kompensaty (potrącenia) stosowana przez Spółkę we wzajemnych rozliczeniach z kontrahentami uregulowana została w art. 498 § 1 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1151 ze zm.). Zgodnie z jego treścią, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze (...), a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. W wyniku tego potrącenia, zgodnie z § 2 wyżej cytowanego art. 498 Kodeksu cywilnego obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Zdaniem Naczelnika II MUS, stosowanie przez Spółkę w rozliczeniach z kontrahentami zagranicznymi kompensaty wzajemnych zobowiązań i należności jako formy wzajemnych rozliczeń nie powoduje powstania różnic kursowych stanowiących odpowiednio przychód lub koszt podatkowy zgodnie z art. 12 ust. 3 i art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Różnice kursowe z tytułu różnych kursów walut stanowią koszt lub przychód podatkowy tylko w sytuacji, gdy następuje faktyczna zapłata za nabyty towar lub usługę. Przez zapłatę należy rozumieć wyłącznie zapłatę w pieniądzu, a nie w jakiejkolwiek innej formie, np. w formie kompensaty z wzajemną wierzytelnością.

Forma kompensaty jako sposób regulowania wzajemnych zobowiązań i należności powoduje, że w wyniku potrącenia należności lub zobowiązań powstaną niezrealizowane różnice kursowe nie mające wpływu na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, z uwagi na fakt, że wzajemne rozliczenia realizowane są nie w drodze dokonywania faktycznych płatności (tzw. metoda kasowa), a w formie kompensaty (potrącenia) wzajemnych wierzytelności wyrażonych w walucie obcej, to różnice kursowe powstałe między dniem powstania przychodu (kosztu) a dniem kompensaty należności (zobowiązania) jako niezrealizowane pozostaną obojętne podatkowo, nie stanowiąc kosztów lub przychodów podatkowych dla Spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik II MUS postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez pytającego.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 ustawy Ordynacja podatkowa.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie przysługuje stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie składane w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia za pośrednictwem tutejszego organu.