POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity - Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie: zakupu sprzętu i wyposażenia przed rozpoczęciem działalności gospodarczej oraz możliwości zaewidencjonowania tego wydatku w kosztach uzyskania przychodów rozpoczętej w późniejszym terminie działalności gospodarczej.

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Podatniczka zgłosiła prowadzenie działalności gospodarczej z dniem 05.05.2005r. Działalność tę zamierza faktycznie rozpocząć po uzyskaniu zezwolenia na użytkowanie budynku, w którym będzie prowadziła działalność gospodarczą – planowany dzień rozpoczęcia działalności to 15.06.2005r.

Przed rozpoczęciem działalności gospodarczej W/w zakupiła część wyposażenia i sprzętu niezbędnego do prowadzenia działalności gastronomicznej.

Podatniczka pyta, czy zakupione wcześniej wyposażenie i sprzęt można uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów.

W/w uważa, że wystawione faktury na zakupione wyposażenie i sprzęt można uwzględnić w kosztach działalności gospodarczej, którą rozpocznie w terminie późniejszym.

Do przedstawionego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące przepisy:

Zgodnie z treścią art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23 tej ustawy.

Jak wynika z powyższego przepisu decydującym dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest zaistnienie łącznie przesłanek:

• wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów,
• nie może być to koszt wymieniony w art.23 cyt. ustawy tj. nie uznawany ustawowo za koszt uzyskania przychodów.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Wydatek ten powinien być racjonalny i gospodarczo uzasadniony.

Użyty w przepisie art. 22 ust.1 zwrot” w celu osiągnięcia przychodów” należy rozumieć w ten sposób, iż decydujący jest moment osiągnięcia przychodu dla przypisania wydatkowi kosztowego charakteru dla celów podatkowych.

Chodzi tu o wydatki odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego.

Ustawodawca wiąże zatem koszy uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów i nie określa rozpiętości czasowej pomiędzy poniesionym wydatkiem, a osiągniętym przychodem.

Potrącalność kosztów w czasie reguluje przepis art. 22 ust.4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten ustanawia ogólną regułę, w myśl której koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Zasada ta określana jest jako tzw. ”metoda kasowa”.

Odstępstwo od tej zasady, polegające na możliwości potrącania kosztów w tym roku podatkowym, którego dotyczą, ma zastosowanie do podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe (art.22 ust.5 ustawy), oraz do tych podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, którzy prowadzą je w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego (art.22 ust.6 ustawy).

Zasada ta określana jest jako tzw. „ metoda memoriałowa”

W świetle powyższych przepisów, o momencie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów decyduje metoda potrącania kosztów, jaką wybrał podatnik, czy jest to metoda „ kasowa”, czy też metoda „ memoriałowa”.

Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisami prawa podatkowego wydatki te zalicza się kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia, a podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust.8 cyt. wyżej ustawy – uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami art.22a – 22o, z uwzględnieniem art.23.

W myśl art. 22a ust.1 pkt 2 i 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „Amortyzacji podlegają, (...), stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. maszyny, urządzenia i środki transportu,
2. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi”

Wyjątek od tej zasady ustawodawca przewidział w art. 22d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż „Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł., wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania”.

Reasumując – wydatki na zakup sprzętu i wyposażenia dokonane przed rozpoczęciem działalności gospodarczej stanowią koszt uzyskania przychodów tej działalności.