POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Legnicy stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 04.05.2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej przychodów ze sprzedaży samochodu osobowego (wycofanego z działalności gospodarczej w 2002 r), jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 04.05.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Legnicy wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w miesiącu kwietniu 2005 r. sprzedał Pan samochód osobowy, który wcześniej został wycofany z działalności gospodarczej (tj. w miesiącu styczniu 2002 r) i używany był dla celów prywatnych.
W Pana ocenie, przychodu uzyskanego ze zbycia przedmiotowego samochodu, mimo, że pomiędzy pierwszym dniem miesiąca w którym samochód został wycofany z ewidencji środków trwałych, a dniem jego zbycia nie upłynęło 6 lat, nie należy traktować jako przychodu z działalności gospodarczej.
W złożonym wniosku podkreśla Pan, że w 2002 r. przyjmowany był pogląd, iż sprzedaż środka trwałego po wycofaniu go z ewidencji, nie powoduje zaliczenia - uzyskanego z tego tytułu - przychodu do przychodów z działalności gospodarczej, a nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących zbycia składników majątku wycofanego z ewidencji środków trwałych miała miejsce począwszy od roku 2003.
W sprawie będącej przedmiotem zapytania mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego:
art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) zwanej dalej updof i art. 10 ust. 2 pkt 3 updof.
Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również:
1) przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą (...) składników majątku będących:
a) środkami trwałymi
b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500,00 zł
c) wartościami niematerialnymi i prawnymi
- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętym w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
W myśl przepisu art. 10 ust. 2 pkt 3 updof, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.
Tak więc w sytuacji odpłatnego zbycia środka trwałego, nawet po uprzednim wycofaniu go z ewidencji środków trwałych i przeznaczeniu go na cele osobiste, powstaje przychód zaliczany do przychodów z działalności gospodarczej, jeśli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu w którym składnik majątku został wycofany z działalności gospodarczej i dniem jego odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.
Podkreślić należy, że nowelizacje przepisów ustawy z dnia 26 lipca 19991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych na mocy:
1. ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 1182),
2. Ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956),
które wprowadziły zmiany między innymi do przepisów art. 10, wskazują, iż w poruszanej kwestii, nie jest istotne kiedy dokonano wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej lecz jaki okres czasu upłynął od chwili wycofania do momentu odpłatnego zbycia.
Ponadto, przepis art. 24 przywołanej wyżej Ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956) stanowi, iż przepisy ustawy mają zastosowanie do dochodów (poniesionych strat) uzyskanych począwszy od dnia 1 stycznia 2004 r.
Mając na uwadze opisany przez Pana stan faktyczny oraz przedstawione wyżej uregulowania prawne w zakresie przychodów z działalności gospodarczej, należy stwierdzić, iż uzyskany ze sprzedaży ww. samochodu przychód należy traktować jako przychód z działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla Pana, wiąże natomiast właściwe dla Pana organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.
Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.