POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dot. obowiązku opodatkowania dochodów uzyskanych z pracy w Libii oraz składania zeznania podatkowego za 2004 i 2005 rok

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik pismem z dnia 27.04.2005 r. wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że od 1988 roku przebywa i pracuje Pan w Libii. Jest Pan rezydentem Libijskiej Arabskiej Dżamahirija Ludowo-Socjalistycznej i podlega Pan prawu podatkowemu obowiązującemu w Libii. W Polsce przebywa Pan jedynie w okresie urlopu wypoczynkowego. Otrzymywane wynagrodzenie za pracę od libijskiego pracodawcy jest jedynym źródłem dochodu.

W złożonym wniosku zadano pytanie: czy w opisanej sytuacji podatnik jest zobowiązany do wpłacania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składania zeznania podatkowego za 2004 i 2005 rok.

Podatnik uważa, że nie ciąży na nim obowiązek wpłacania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składania zeznań podatkowych.

Zasadą polskiego prawa podatkowego wyrażoną w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) jest nieograniczony obowiązek podatkowy. Zasada powyższa oznacza, iż osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2004 roku jedynym kryterium pozwalającym uznać danego podatnika za podlegającego w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, stało się posiadanie na terytorium Polski miejsca zamieszkania. Pojęcie,,miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 roku, jak i w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60). Art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późniejszymi zmianami) określa miejsce zamieszkania jako miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu, przy czym można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania. Jest to zatem miejsce faktycznego przebywania danej osoby z zamiarem trwałego pobytu. Pewna część prawa podatkowego regulowana jest przez umowy międzynarodowe. Chodzi tutaj o regulacje sytuacji, w których może mieć miejsce podwójne opodatkowanie, przede wszystkim z tego powodu, że źródło przychodów położone jest w innym państwie, niż państwo rezydencji podatnika osiągającego przychody.

Nieograniczony obowiązek podatkowy oparty jest o zasadę rezydencji. A zatem nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają dochody uzyskiwane przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Polsce. Oznacza to, iż wszystkie dochody uzyskane przez taka osobę opodatkowane są w Polsce niezależnie od tego gdzie zostały osiągnięte, w Polsce czy za granicą.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zatem w przypadku ograniczonego obowiązku podatkowego opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają jedynie te dochody osób niemających w Polsce miejsca zamieszkania, które faktycznie osiągnięte zostały w Polsce.

Rezydentem podatkowym danego kraju jest osoba fizyczna, która według przepisów wewnętrznych tego kraju podlega tam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Ustawodawstwa poszczególnych państw konstrukcję nieograniczonego obowiązku podatkowego opierają zazwyczaj na osobistych więzach podmiotu z danym państwem. Najczęściej spotykanymi kryteriami jest posiadanie miejsca zamieszkania oraz przebywanie w danym kraju przez określony czas.

Umowy odwołują się zazwyczaj do kilku kryteriów pozwalających ustalić rezydencję podatkową w przypadku kolizji przepisów wewnętrznych poszczególnych państw, mianowicie:

• stałego miejsca zamieszkania,
• ośrodka interesów życiowych,
• stałego przebywania w danym kraju,
• obywatelstwa, ustalenie rezydencji w drodze indywidualnego porozumienia.

Dla celów dowodowych, dokumentem potwierdzającym miejsce zamieszkania podatnika i w celu ustalenia jurysdykcji podatkowej danego państwa, jest zaświadczenie wydane przez właściwą administrację podatkową, (tzw. certyfikat rezydencji), z którego powinno wynikać, iż podlega w tym kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W myśl postanowień art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżeń podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ponieważ Polska nie zawarła z Libią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to wypłacone wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przy uwzględnieniu postanowień art. 27 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Zgodnie z treścią art. 27 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Zgodnie z powyższym metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną jako metoda proporcjonalnego zaliczenia stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. Zasada ta dotyczy również sytuacji, gdy z danym państwem Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem jeżeli podatnik uzyska dochody z tytułu pracy najemnej u armatora mającego siedzibę w Libii będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce przy czym do obliczenia podatku należnego za dany rok będzie miała zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

W związku z tym dochody otrzymywane od libijskiego pracodawcy, podlegać będą opodatkowaniu na zasadach ogólnych tj. jak ze stosunku pracy i według obowiązującej skali podatkowej po:

• pomniejszeniu o kwotę w wysokości stanowiącej równowartość trzydziestu diet (art. 21 ust. 1 pkt. 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku),
• przeliczeniu na złote według średniego kursu walut obcych z dnia uzyskania przychodów, ogłoszonego przez NBP (art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.),
• pomniejszeniu o ryczałtowe koszty uzyskania przychodu tj. rocznie 1.533,84 zł. (art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.),
• odliczeniu od dochodu kwot dobrowolnie opłaconych w 2004 roku składek na ubezpieczenie społeczne (art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.).

Od dochodów obliczonych powyższym sposobem uzyskanym od libijskiego pracodawcy należy obliczyć według obowiązującej w 2004 i 2005 r. skali podatkowej a następnie od tego podatku odliczyć kwotę równą podatkowi zapłaconemu w Libii - o ile oczywiście został tam zapłacony.

Ponadto zgodnie z treścią art. 44 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, czasowo przebywających za granicą, którzy osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są obowiązani wpłacić zaliczkę na podatek w wysokości 19% tych dochodów, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócili do kraju. Natomiast po upływie roku podatkowego, w myśl art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Z pisma Pana wynika, że jest Pan rezydentem podatkowym podlegającym libijskiemu prawu podatkowemu.

Natomiast z przedłożonych dokumentów jednoznacznie wynika, że certyfikat rezydencji został Panu wydany w dniu 23.03.2005 roku. Zatem za rok 2005 podlega Pan prawu podatkowemu w Libii i zgodnie z treścią art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku podlega Pan tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tj. podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski.

Zatem jeżeli nie uzyska Pan w 2005 roku żadnych dochodów w Polsce nie będzie Pan obowiązany do złożenia zeznania podatkowego.

Ponadto w przypadku posiadania certyfikatu rezydencji dot. 2004 roku (analogicznie tak jak za 2005 rok) podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Mając na uwadze powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.