Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) stwierdzam, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20.09.2005r., który wpłynął do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu w dniu 22.09.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych ustanowienia hipoteki jest prawidłowe.

W dniu 22.09.2005r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

Stan faktyczny:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka złożyła wniosek o udzielenie kredytu w Banku X w Warszawie. Zabezpieczeniem kredytu jest ustanowienie hipoteki na nieruchomościach będących własnością Spółki. Bank wystawił zaświadczenie w dniu 05.02.2004r. o ustanowieniu łącznej hipoteki umownej na kwotę 500.000,00 euro. Po złożeniu wniosku o wpis hipoteki do Sądu Rejonowego w Katowicach Wydział Ksiąg Wieczystych, Sąd wydał postanowienie oddalające możliwość wpisu hipoteki zwykłej na rzecz hipoteki kaucyjnej, uzasadniając, że kwota wierzytelności nie jest ustalona ponieważ nie określono wysokości odsetek i kosztów związanych z udzieleniem kredytu. W dniu 14.07.2004r. Bank wydał oświadczenie o ustanowieniu hipoteki kaucyjnej do kwoty 500.000,00 euro. W związku z powyższym Spółka złożyła deklarację PCC-1 i opłaciła podatek w kwocie 19 zł wraz z należnymi odsetkami.

Pytanie:

Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie wyjaśnienia, czy przyjęła słuszną podstawę zapłaconego podatku?

Stanowisko wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki podstawą zapłaconego podatku jest art. 7 ust. 1 pkt 7 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Spółka uważa, że wysokość kredytu w walucie obcej euro spłacanego w przeliczeniu na złote według aktualnych kursów oraz zmiennych stóp odsetkowych i nieustalonych kosztów udzielenia kredytu powoduje, iż wierzytelność jest w wysokości nieustalonej.

Ocena prawna stanowiska pytającego:

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wyjaśniam, iż zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. h ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych ( Dz. U. z 2000r. Nr 86, poz. 959 ze zmianami) podatkowi temu podlega ustanowienie hipoteki. Podstawę opodatkowania przy umowie ustanawiającej hipotekę, zgodnie z dyspozycją przepisu art. 6 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stanowi kwota zabezpieczonej wierzytelności. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 lit. a i b cyt. ustawy, stawki podatku od ustanowienia hipoteki wynoszą:

a) na zabezpieczenie wierzytelności istniejących ? od kwoty zabezpieczonej wierzytelności 0,1%,

b) na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej ? 19 zł.

Z przedstawionego przez Spółkę oświadczenia o ustanowieniu hipoteki wynika, że w celu zabezpieczenia spłaty kredytu wraz z odsetkami, prowizjami i innymi kosztami wynikającymi z umowy, została ustanowiona hipoteka kaucyjna do najwyższej wysokości 500.000,00 euro. W przypadku ustanowienia hipoteki kaucyjnej, brak możliwości ustalenia wysokości wierzytelności w odniesieniu do oprocentowania i prowizji od kredytu powoduje, iż choć sama wierzytelność główna jest znana, to nie można ustalić wysokości wierzytelności zabezpieczonej hipoteką. Powyższa okoliczność wyklucza możliwość zastosowania do tej czynności procentowej stawki podatku. Zatem nieustalona wysokość wierzytelności powoduje, że stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 7 lit. b cyt. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy zastosować stawkę kwotową podatku, która wynosi 19 zł.

Oceniając przedstawione przez Spółkę stanowisko w sprawie na gruncie obowiązujących przepisów należy stwierdzić, że jest prawidłowe.

Postanowienie niniejsze ? na podstawie art. 143 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.